Spaceruj każdego dnia przez co najmniej 30 minut i wykonuj ćwiczenia siłowe przez około 25 minut cztery razy w tygodniu. 5. Zrzuć wagę – osoby z nadwagą są bardziej podatne na stany zapalne. Utrata masy ciała pomoże zmniejszyć stan zapalny. Ponadto, jeśli masz problemy z chorobami kości i stawów, utrata wagi będzie dla nich
Menopauza dosłownie oznacza zatrzymanie miesiączki. W sensie klinicznym jest to natomiast dzień następujący po zakończeniu ostatniej menstruacji w życiu kobiety. Stwierdza się ją wtedy, gdy ponowne krwawienie nie wystąpiło przez 12 miesięcy. U Polek ma to zwykle miejsce w okolicach pięćdziesiątki (najczęściej między 50. a 52. rokiem życia). Jakie są najbardziej typowe objawy menopauzy? Czy istnieją leki na menopauzę? Słowa takie jak „menopauza”, „przekwitanie” czy „klimakterium” u zdecydowanej większości kobiet wywołują lęk i same negatywne skojarzenia. Takie nastawienie sprawia, że ten często burzliwy, ale całkiem naturalny etap w życiu jest jeszcze trudniej przejść. W jakim wieku pojawia się menopauza? Wbrew obiegowej opinii to, kiedy kobieta przestanie miesiączkować, nie zależy od tego, czy posiada dzieci (o ile bezdzietność nie jest związana z zaburzeniami w funkcjonowaniu jajników), ani ile razy i w jakim wieku rodziła. Menopauzy nie opóźnia również karmienie piersią. Termin jej nadejścia nie do końca zapisany jest też w genach. Duży wpływ ma na niego natomiast styl życia. Zanik menstruacji przyspieszają takie czynniki, jak: przewlekły stres, wysokokaloryczna, bogata w tłuszcze zwierzęce dieta, palenie papierosów. Menopauzy wcześniej powinny się również spodziewać panie, które mają krótsze cykle (poniżej 28 dni) oraz zaczęły miesiączkować w młodszym wieku. Ustanie menstruacji między 40. a 60. rokiem życia uznaje się za fizjologię. Menopauza przed czterdziestką (nazywana przedwczesną) normą już nie jest. >> Preparaty na menopauzę Przedwczesne menopauza może być wywołana: chorobami tarczycy chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak reumatoidalne zapalenie stawów czy cukrzyca typu 1.), nowotworami i stosowaną w ich leczeniu radio- oraz chemioterapią. Przedwczesny zanik menstruacji następuje też w wyniku operacyjnego usunięcia jajników i macicy. Menopauza - test płytkowy Test płytkowy ułatwia zdiagnozowanie peri-menopauzy lub klimakterium w warunkach domowych. Jego zastosowanie umożliwia wykrycie w moczu hormonu FSH o stężeniu 25 mlU/ml lub wyższym. Wzrost produkcji tego hormonu pojawia się wraz z wiekiem, gdy zmniejsza się produkcja estrogenu. Jego podwyższony poziom może świadczyć o zbliżającym się klimakterium. SPRAWDŹ Klimakterium – od perimenopauzy po postmenopauzę Pomijając przypadki opisane wcześniej, menopauza to efekt naturalnych zmian, związanych z przechodzeniem z okresu prokreacyjnego (z dojrzałości płciowej) w starość. U jej podłoża leży ustanie funkcji jajników, które przestają wytwarzać żeńskie hormony płciowe, przede wszystkim estrogeny. I ch produkcja nie zatrzymuje się dnia na dzień, ale zmniejsza przez lata. Pełny proces wygasania czynności jajników to klimakterium albo przekwitanie. W początkowej jego fazie (nazywanej premenopauzą), w którą kobiety wchodzą już między 35. a 40. rokiem życia, objawy zmian hormonalnych są praktycznie nieodczuwalne. Potem nie można już ich nie zauważyć. Pojawiają się bowiem zaburzenia cyklu menstruacyjnego (miesiączki mogą występować częściej lub rzadziej, trwać dłużej albo krócej, być bardziej bolesne, obfite lub skąpe), a u dużej części kobiet także liczne dolegliwości natury fizycznej i psychicznej. Ta faza klimakterium (nazywana perimenopauzą lub też okresem okołomenopauzalnym) zaczyna się zazwyczaj na kilka lat przed ostatnią miesiączką i trwa do roku po niej. Następująca później postmenopauza to czas, kiedy jajniki ostatecznie przestają funkcjonować, a organizm przyzwyczaja się do zmian hormonalnych. Ma to zwykle miejsce około 65. roku życia, wtedy mija też większość objawów przekwitania. Objawy menopauzy Zanim jednak ten czas nadejdzie, trzeba przejść okres okołomenopauzalny. Charakteryzuje go wiele uciążliwych objawów nazywanych wypadowymi. Należą do nich: uderzenia gorąca (tzw. wary) polegające na pojawiąjącym się nagle uczuciu ciepła w górnej części ciała (klatka piersiowa i wyżej), któremu mogą towarzyszyć plamy na dekolcie, plecach, ramionach, szyi oraz twarzy, a także palpitacje/kołatanie serca; intensywne pocenie się (zwłaszcza w nocy); bóle i zawroty głowy; mrowienie i drętwienie kończyn (parestezja); bóle stawów i mięśni; zmęczenie i osłabienie; zaburzenia snu; problemy z koncentracją oraz pamięcią; wahania nastroju; niepokój, płaczliwość, nerwowość; stany depresyjne; osłabienie popędu seksualnego. Wymienione objawy to niestety nie wszystko. Do tego dochodzą jeszcze zmiany zanikowe w obrębie układu moczowo-płciowego (tzw. atrofia pochwy, atrofia urogenitalna). Ich efektem jest suchość pochwy, która utrudnia współżycie seksualne, a czasem zupełnie do niego zniechęca, ponieważ wiąże się z bólem podczas stosunku (tzw. dyspareunią), często nawracające infekcje intymne oraz nietrzymanie moczu (przede wszystkim podczas wysiłku, ale także kaszlu czy kichania). Przebieg klimakterium – od czego zależy Objawy wypadowe nie są regułą, nie u wszystkich kobiet mają takie samo spektrum oraz intensywność. Szacuje się, że cierpi na nie około 2/3 pań, przy czym u połowy ich nasilenie jest umiarkowane, a u połowy ciężkie. Czas ich trwania także bywa różny (mogą utrzymywać się przez kilka lub kilkanaście lat), ale w końcu jednak ustają. Inaczej jest z objawami zanikowymi, które z czasem się nasilają. To, na ile burzliwie kobieta przechodzi zmiany hormonalne związane z wygasaniem czynności jajników, jest kwestią indywidualną. Generalnie jednak gorzej znoszą je kobiety otyłe oraz te, które cierpią na zespół napięcia przedmiesiączkowego (PMS). Fakt, że otyłość nasila dokuczliwe objawy przekwitania, został odkryty stosunkowo niedawno. Wcześniej sądzono, że jest odwrotnie, ponieważ tkanka tłuszczowa wspomaga wytwarzanie estrogenów. W badaniach wykazane zostało także, że uderzenia gorąca są tym silniejsze, im wyższy jest wskaźnik masy ciała (BMI). W tym miejscu warto nadmienić, że uderzenia gorąca praktycznie nie występują u przekwitających Azjatek. Jest to tłumaczone dietą obfitą w produkty na bazie soi, która jest bogata w fitoestrogeny, czyli związki organiczne zawarte w roślinach, działające podobnie do ludzkich estrogenów. Jak łagodzić objawy menopauzy? Współczesna medycyna dysponuje narzędziami, które pozwalają uczynić przekwitanie mniej uciążliwym. Za najskuteczniejszą spośród nich uznawana jest hormonalna terapia zastępcza (w skrócie HTZ), nazywana także menopauzalną terapią hormonalną (MTH). Ta metoda leczenia polega na przyjmowaniu hormonów, których jajniki przestają produkować. Mogą one mieć postać: doustną (tabletki), przezskórną (plastry, żele), domięśniową (zastrzyki), podskórną (implanty). Kombinację hormonów, ich dawki, formę oraz schemat przyjmowania ustala ginekolog. Według rekomendacji Światowego Towarzystwa Menopauzy z 2016 r. wskazaniem do stosowania HTZ są objawy wypadowe o umiarkowanym i ciężkim nasileniu, a także zmiany zanikowe w obrębie sromu, pochwy i pęcherza moczowego. Ta metoda terapii ma też jednak swoje ograniczenia. Otóż największą efektywność wykazuje, kiedy zostanie rozpoczęta w okresie okołomenopauzalnym i prowadzona jest maksymalnie przez kilka lat. Przedłużone przyjmowanie hormonów, a także wdrożenie tego typu terapii po 60. roku życia, może przynieść więcej strat niż korzyści ( wiąże się z ryzykiem rozwoju nowotworów hormonozależnych, takich jak rak piersi i rak endometrium, nazywany też rakiem trzonu macicy), dlatego się go nie zaleca. Przeciwskazanie do stosowania HTZ stanowią też: choroba zakrzepowo-zatorowa zagrożenie udarem mózgu, choroba niedokrwienna serca, choroby wątroby, nowotwory hormonozależne (stwierdzone lub podejrzewane w przyszłości). Korzystanie z tej metody mogą uniemożliwić także niewyjaśnione krwawienia z dróg rodnych, mięśniaki macicy czy też nasilające się w trakcie stosowania HTZ migreny. Co zamiast hormonalnej terapii zastępczej Dla kobiet w takich sytuacjach alternatywnym sposobem na złagodzenie wypadowych i zanikowych objawów klimakterium są preparaty roślinne, dostępne w postaci leków bez recepty bądź suplementów diety. Mogą one zawierać wspomniane już fitoestrogeny (np. z soi, kończyny czerwonej lub nasion siemienia lnianego) albo wyciąg z pluskwicy groniastej. Climea forte, 30 tabletek Climea forte zawiera izoflawony sojowe wzbogacone o len i wyciąg z szyszek chmielu. Składniki te pomagają łagodzić objawy menopauzy oraz ułatwiają kontrolować wagę ciała. ZAMÓW I ODBIERZ Warto też pamiętać, że preparaty z fitoestrogenami nie powinny być przyjmowane bez konsultacji z lekarzem, a kobiety, które je stosują (podobnie jak te korzystające z HTZ), powinny poddawać się regularnym badaniom kontrolnym. Poza środkami działającymi ogólnoustrojowo objawy menopauzy można łagodzić preparatami o działaniu miejscowym. Należą do nich globulki dopochwowe oraz kremy z estrogenami pomocne w przypadku zmian zanikowych w obrębie układu moczowo-płciowego. Z suchością pochwy i wynikającymi z niej problemami we współżyciu seksualnym można natomiast skutecznie poradzić sobie, stosując powszechnie dostępne środki do jej nawilżania, czyli tzw. lubrykanty. Menopauza a stan zdrowia kobiety Każda kobieta w okresie klimakterium bez względu na to, jak bardzo zmiany hormonalne dają się jej we znaki, powinna szczególnie o siebie dbać. Ten czas wiąże się bowiem ze zwiększonym ryzykiem wielu chorób nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, osteoporozy, cukrzycy typu 2., nowotworów. Wiele pań w okresie przekwitania ma też tendencję do przybierania na wadze, często pojawia się u nich również tzw. otyłość brzuszna, polegająca na gromadzeniu się tkanki tłuszczowej wokół talii. Wszystko dlatego, że estrogeny wpływają nie tylko na pracę wielu układów od moczowo-płciowego począwszy, przez sercowo-naczyniowy na centralnym układzie nerwowym skończywszy. Ich brak odbija się też negatywnie na gospodarce lipidowej, kondycji kości, skóry i błon śluzowych (nie tylko pochwy, ale też np. jamy ustnej oraz oczu). Z tego względu kobiety w fazie około i postmenopauzalnej powinny zwracać szczególną uwagę na tryb życia: stosować zdrową dietę, utrzymywać aktywność fizyczną, zrezygnować z używek, regularnie się badać. Dieta w okresie menopauzy W jadłospisie kobiet nie może zabraknąć produktów bogatych w: kwasy omega-3 i omega-6 (występujące przede wszystkim w rybach i nasionach roślin strączkowych), błonnik (a więc warzywa i owoce oraz produkty pełnoziarniste), wapń (mleko i przetwory mleczne o obniżonej zawartości tłuszczu) witaminę D3, którą dodatkowo należy suplementować. Na tym etapie życia warto też zredukować ilość spożywanej soli, kawy i alkoholu (te ostatnie mają też ten minus, że, podobnie jak ostre przyprawy, sprzyjają występowaniu napadów gorąca) i bezwzględnie rzucić palenie. Ogólną kaloryczność diety także należy obniżyć, co wynika nie tylko z ryzyka nadwagi, ale również zmniejszającego się wraz z wiekiem zapotrzebowania na energię. Jednocześnie trzeba zafundować sobie regularną dawkę wysiłku fizycznego, który nie tylko powstrzyma przybieranie na wadze, zwiększy wydolność układów oddechowego i krążenia, ale też zabezpieczy przed utratą masy kostnej i osteoporozą, zapewni zdrowszy sen, lepszy nastrój i większą ochotę na seks. Dodatkowo wszystkie kobiety w wieku 45+ powinny pamiętać o regularnych badaniach, do których zaliczają się: kontrola ciśnienia tętniczego, oznaczanie poziomu glukozy oraz stężenia cholesterolu i trójglicerydów we krwi, cytologia, USG piersi lub mammografia (pierwsze badanie zalecane jest do 50., drugie po 50. roku życia), badanie ginekologiczne oraz USG narządu rodnego, badanie gęstości kości (densytometria). Test na menopauzę Sprawdź, czy masz objawy wypadowe klimakterium na skali Kuppermana Z każdej linijki wybierz jedną możliwość i zsumuj wynik. Przykładowo, jeśli nie stwierdzasz u siebie danego objawu, wpisz „0”, a jeżeli odczuwasz objaw – określ nasilenie i wpisz odpowiednią liczbę. OBJAWY BRAK LEKKIE ŚREDNIE CIĘŻKIE SUMA uderzenia gorąca 0 4 6 12 nadmierne poty 0 1 2 3 zaburzenia snu 0 2 4 6 nadmierna nerwowość 0 2 4 6 nastrój depresyjny 0 1 2 3 zawroty głowy 0 1 2 3 brak energii 0 1 2 3 bóle stawów 0 1 2 3 bóle głowy 0 1 2 3 zaburzenia rytmu serca 0 1 2 3 parestezje 0 2 4 6 Interpretacja wyniku testu LICZBA PUNKTÓW NASILENIE OBJAWÓW INTERPRETACJA 1-14 minimalne Nie ma objawów wskazujących na przekwitanie 15-20 średnie Odczuwasz zespół objawów wypadowych o średnim nasileniu 21-35 poważne Odczuwasz zespół objawów wypadowych o średnio-ciężkim nasileniu 36-51 ciężki Masz zespół objawów wypadowych o ciężkim nasileniu
Kalcytonina łososiowa może być alternatywnym sposobem terapii osteoporozy u kobiet w okresie 5 lat po menopauzie w przypadku nieskuteczności lub przeciwwskazań do stosowania bisfosfonianów lub denosumabu. Lek jest endogennym hormonem polipeptydowym, który hamuje na drodze receptorowej czynność resorpcyjną osteoklastów.Objawy Menopauzy można zauważyć u kobiety już po 40 roku życia gdy następuje stopniowy spadek Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego menopauza występuje najczęściej pomiędzy 47-53 rokiem życia. Powolnym krokiem wchodzi okres przekwitania w życiu kobiet zwany także Klimakterium. Z badań wynika że aż 70 procent kobiet doświadcza objawów menopauzy. Jakie są najczęstsze objawy menopauzy i jak sobie z nimi radzić tego dowiesz się z tego artykułu. Pierwsze Symptomy MenopauzyKtóre symptomy występują najczęściej ?12 Objawów Menopauzy Które Musisz Znać1)Bezsenność2) Problemy z żołądkiem i jelitami3) Osłabienie Mięśnie i stawy4) Nocne poty5) Obniżenie głosu6) Ból Piersi – Mastalgia7) Przyrost wagi8) Problemy z Serce9) Problemy Sfery emocjonalnej10) Problemy Sfery Intelektualnej11) Zaburzenia układu moczowo-płciowego12) Problemy ze skórą, włosami, jamą ustną i paznokciami Pierwsze Symptomy Menopauzy U niektórych pań cały okres klimakterium przebiega bezobjawowo lub z minimalnymi dolegliwościami, u innych z kolei dolegliwości fizyczne, emocjonalne i intelektualne mogą być bardzo dokuczliwe. Z menopauzą najczęściej kojarzy nam się pocenie w nocy oraz nagłe uderzenia gorąca. Jednakże objawy przekwitania są rozmaite i mają różną postać. Dlatego dobrze z góry wiedzieć, czego można sie spodziewać, by temu ewentualnie w porę i skutecznie zaradzić. Które symptomy występują najczęściej ? Lista objawów jest długa i na pierwszy rzut oka może przerazić nie jedną z nas. Na szczęście, żadnej kobiecie nie przytrafia się wszystko na raz! Część z nas przechodzi klimakterium zupełnie niezauważalnie, a część poznaje jedynie niektóre objawy. Wczesne objawy menopauzy, jak zmienność nastrojów różnią się od objawów późnych do których należy np. wysuszenie skóry. Pierwsze są rezultatem wahań estrogenów, drugie z kolei sa reakcją organizmu na ich stały niedobór. Niektóre symptomy, przykładowo uderzenia gorąca mogą wydawać się nam klasyczne, a np. bóle w plecach identyfikujemy jako przypadkowe i nie związane z wiekeim, a w rzeczywistości mogą być one pośrednim lub bezpośrednim wynikiem niedoboru estrogenów które pózniej doprowadzają do popularnych chorób występujących w trakcie menopauza. Dlatego najlepiej zorientować się w całości objawów, gdyż mogą się one przyczyniać do rozmaitych chorób. Pamiętajmy, że przy odpowiednich staranich nasze ciało nadal może być okazem zdrowia i przedmiotem dumy. 1)Bezsenność Dla kobiet cierpiących na bezsenność odpoczynek staje się nieomal fikcją. Wyniki badań mówią jednoznacznie, że kobiety z normalnym poziomem estrogenów lub stosujące ZTH zasypiają znacznie szybciej, a faza głębokiego snu trwa u nich dłużej. Bezsennośc bardzo często łączy się z dolegliwościami takimi jak depresyjne nastroje, odczuwanie lęku, nocne poty, budzenie się w środku nocy lub wczesnym rankiem. Ważne jest wówczas uregulowanie snu, zwłaszcza niezwykle istotna jest tu właśnie faza głębokiego snu, która jeśli jest zbyt krótka, powoduje zmęczenie oraz zniechęcenie do życia. 2) Problemy z żołądkiem i jelitami W czasie klimakterium dosyć częstym i dokuczliwym objawem są wzdęcia. Są spowodowane gazami gromadzącymi się w jelicie grubym, które wytworzyły się na skutek nadmiernej fermentacji. U starszych osób powstają niekiedy uchyłki w jelitach, w których zaczynają zalegać resztki pokarmowe, tworzą się małe ośrodki fermentacji, z których wydzielają się duże ilości gazów dlatego tak ważne jest zdrowe odżywianie w czasie przekwitania. Osoby cierpiące na uchyłkowatość jelit rano, po przebudzeniu się mają zazwyczaj płaski brzuch, w ciągu dnia wzdęcie narasta, a wieczorem się kumuluje. W nocy fermentacja zanika, lecz po śniadaniu, szczególnie bogatym w cukier i drożdże cały proces rozpoczyna się od nowa. Kolejnym nieprzyjemnym objawem są obstrukcje czyli ruchy robaczkowe jelit, które również są zależne od poziomu hormonów. Progesteron zwalnia ruchy robaczkowe, stolce są zbite, grudkowate a wypróżnienia występują rzadziej. Estrogeny z kolei działają antagonistycznie czyli przyspieszają ruchy robaczkowe. 3) Osłabienie Mięśnie i stawy Tkanka łączna swoją wytrzymałość i elastyczność zawdzięcza włóknom kolagenowym. Pod mikroskopem wyglądają one jak żółte pasemka, przeplatane krwinkami czerwonymi. W ścięgnach włókna kolagenu rozmieszczone są gęściej, co wpływa na wytrzymałośc oraz elastyczność ścięgien. W okresie menopauzy kolagen zaczyna zanikać, mięśnie tracą napięcie, siłę oraz elastyczność, stawy stają się sztywne. Coraz częściej pojawiają się pobolewania, opuchnięcia zwłaszcza po intensywnym wysiłku fizycznym. Przyczynia się to do zmniejszania się ruchliwości, a dodatkowo zaburzenia gospodarki wodnej zatrzymując płyny przyczyniają się do drętwienia i mrowienia kończyn zwłaszcza górnych. 4) Nocne poty Nocne poty są odpowiednikiem uderzeń gorąca w ciągu dnia. Powodują stałe niedosypianie. Zrywamy się, odrzucamy kołdrę, i zaczynamy „pływać”. Często też trzeba zmienić i pościel i bieliznę. Bywa, że w cięższych wypadkach taka sytuacja zdarza się kilka razy w ciągu jednej nocy. Nocne poty powstają na skutek nagłego skoku temperatury, trwającego jedną- dwie minuty, co z kolei powoduje przyspieszone bicie serca, wzmożone wydzielanie potu oraz dreszcze. U wielu kobiet objaw ten współistnieje razem z depresją, która nie ustępuje do czasu kiedy nie pokonają one tego dokuczliwego objawu. 5) Obniżenie głosu Obniżenie głosu może mieć dwie przyczyny. Może być spowodowane wzrostem hormonów męskich – androgenów – po menopauzie, które działają na wiele narządów w tym właśnie na krtań lub też może być efektem niedoczynności tarczycy o któej więcej pisaliśmy w dziale – częste choroby w trakcie przekwitania , co zdarza się dosyć często w okresie menopauzy. Głos staje się wówczas niski, gruby i nieco chrapliwy. Objawami współtowarzyszącymi są wypadanie włosów, sucha i szorstka skóra, uczucie ciągłego zimna, przyrost wagi a także zmęczenie psychiczne i fizyczne. 6) Ból Piersi – Mastalgia Mniej więcej tydzień przed spodziewaną miesiączką większość kobiet odczuwa dyskomfort związany z piersiami ponieważ tkanka piersi zatrzymuje w tym czasie wodę. Po czterdziestym roku życia dolegliwości te przeradzają się niekiedy w mastalgię – piersi robią się bolesne i twarde, a stan taki może trwać nawet dziesięć dni. W niektórych przypadkach kobieta nie może znieść nawet lekkiego dotyku, zwłaszcza brodawek, a nieznośny ból może być odczuwany nawet w momencie przewracania się z boku na bok podczas snu. Mastalgia występuje zazwyczaj cyklicznie, nasilając się przed menstruacją, a w czasie klimakterium może pojawiać się całkiem niesodziewanie. Takie bóle piersi dotyczą aż ok. 70% kobiet w okresie klimakterium. Jest to spowodowane wzmożoną reakcją tkanki piersi na zakłócenia hormonalne. Dodatkowym czynnikiem mającym wpływ na występowanie mastalgii jest dieta uboga w nienasycone kwasy tłuszczowe, a bogata w kwasy nasycone. Czynnikiem nasilającym bóle piersi mogą być także pigułki antykoncepcyjne oraz ZTH, jeśli dawki hormonów są zbyt duże. 7) Przyrost wagi Większość kobiet jest w stanie zrobić prawie wszystko byle tylko utrzymać wagę sprzed okresu kiedy zaczęło się klimakterium. Przede wszystkim należy zdać sobie sprawę, że przyrost wagi po menopauzie jest rezultatem powolniejszej przemiany materii oraz niedoboru estrogenów, który przyczynia się do odkładania się tłuszczu w innych partiach ciała niż dotychczas. Kobieta w okresie klimakterium musi stać się realistką i zrozumieć, że zmiana sylwetki jest czymś co zdarza się każdej kobiecie po klimakterium. Zamiast stosowania drakońskich diet pozbawiających organizm cennych składników odżywczych lepiej skierować tą energię na ćwiczenia fizyczne i troskę o prężne mięśnie. Nie chodzi o to, by zacząć „hodować sadełko”, ale by uwolnić się od obsesji bycia szczupłą za wszelką cenę. 8) Problemy z Serce W okresie przed menopauzą nasze serce jest chronione przez estrogeny. Najwcześniejszym objawem pomenopauzalnych kłopotów z sercem są napady dusznicy bolesnej objawiające się gniotącym bólem w środku klatki piersiowej. Sprzyja temu wysiłek fizyczny, natomiast w czasie spoczynku dolegliwości te zmniejszają się lub zanikają zupełnie. W czasie napadu dusznicy bolesnej, jeśli nie damy sobie odetchnąć, ból bedzie się wzmagał promieniując następnie do szczęki, szyi i ręki, zazwyczaj lewej. Dolegliwości takich nie wolno pod żadnym pozorem bagatelizować ponieważ może to być sygnał ostrzegawczy, że do mięśnia sercowego nie jest dostarczana odpowiednia ilość tlenu. Prócz dusznicy bolesnej, w czasie klimakterium kobiety mogą skarżyć się na palpitacje serca, krótki oddech w trakcie np. gimnastyki, wchodzenia po schodach lub dźwigania zakupów. Dodatkowo występować mogą objawy świadczące o nadciśnieniu czyli zawroty i bóle głowy a także zamazane widzenie. 9) Problemy Sfery emocjonalnej Brak estrogenów działa negatywnie na ośrodki mózgowe, które sterują naszym ogólnym „napędem”, humorem i stosunkiem do życia. Niestabilność emocjonalna jest często wywołana zaburzeniami snu przerywanego stale napadami potów. Zmęczenie sprzyja irytacji i rożnym niepokojom. Niedobory hormonalne są przyczyną napięć, lęków, stanu przygnębienia, płaczliwości, apatii, rozdrażnienia i pesymistycznego czarnowidztwa. Takie dolegliwości zdarzają się każdemu, lecz nigdy z taką częstotliwością jak w czasie klimakterium. Wiele pań dręczy poczucie dziwnej niewygody, trwogi, zażenowania i rozdygotania. Wpadają w panikę z błahych powodów, nie potrafią uporać się z zadaniami, które do tej pory nie sprawiały problemów, czują raz porywy entuzjazmu, za chwilę zniechęcenie, mają coraz mniej cierpliwości, przyszłość widzą w czarnych kolorach. Te wszystkie negatywne dolegliwości może odwrócić lub załagodzić zastępcza terapia hormonalna (ZTH). Bardzo często w okresie klimakterium występuje depresja kliniczna, której prawdopodobieństwo zwiększają: silne stresy i traumatyczne wydarzeniausunięcie macicy i/lub jajnikówbardzo intensywne uderzenia gorąca oraz nocne potynegatywne nastawienie do menopauzydepresja w rodzinie Depresja to choroba, która jeśli nie jest leczona trwa latami i uniemożliwia normalne życie. Jeśli zauważysz u siebie ponad cztery objawy z niżej wymienionych w okresie ponad dwóch tygodni powinnaś zgłosić się do lekarza: brak apetyt lub obżarstwoprzesypianie niemal całego dnia lub bezsennośćpodekscytowanie lub wyjątkowa apatianiechęć do rzeczy, które do tej pory sprawiały ci radość(z seksem włącznie)utrata energii i zmęczenietrudności z pamięcią, koncentracją oraz w podejmowaniu decyzjipermanentne poczucie, że jesteś osobą niczegoniegodną i nic niewartąnatrętne myśli o odebraniu sobie życia, o śmierci, próby samobójcze – natychmiast idź do lekarza! 10) Problemy Sfery Intelektualnej Bardzo częstym objawem dotyczącem strefy intelektualnej kobiet w czasie klimakterium są zaniki pamięci nawet na długo przed ostatnią miesiączką. Kobiety zapominają, gdzie coś położyły, na kiedy i z kim się umówiły, a to, co zwykle łatwo zapamiętywały, nagle „wylatuje im z głowy”. Problemy mogą również dotyczyć koncentracji. Jest to dolegliwość dotkliwa zwłaszcza dla kobiet, które wykonują odpowiedzialną pracę wymagającą od nich szybkich ocen i decyzji. 11) Zaburzenia układu moczowo-płciowego Pochwę od dróg moczowych dzieli jedynie warstwa tkanki. Dodatkowo brak estrogenów powoduje zwiotczenie i wysuszenie w obrębie układu moczowo-płciowego. Do charakterystycznych objawów związanych z jego zaburzeniami należą więc trudności w oddawaniu moczu, częste i nierzadko bolesne parcie „kapanie” spowodowane przez słabnący zwieracz przy ujściu pęcherza, oraz „popuszczanie” moczu przy kaszlu, śmiechu czy dźwiganiu ciężarów. Ten ostatni objaw wiąże się ściśle ze wzmożonym ciśnieniem w jamie brzusznej, które wypycha mocz z pęcherza. Objawy te, mimo że pojawiają się bardzo często w trakcie przekwitania, są dla kobiet niezwykle wstydliwym tematem nawet w rozmowach z lekarzem. Tutaj zalecane jest także robienie badań kontrolnych które mogą zapobiec niepotrzebnym komplikacją. 12) Problemy ze skórą, włosami, jamą ustną i paznokciami Dodatkowo pojawiają się problemy ze skóra, włosami, a to wszystko dlatego że wiązki kolagenu oraz elastyny tworzą rusztowanie, na którym wspiera się każda tkanka i narząd w naszym organizmie. Po menopauzie włókna kolagenowe zaczynają sie rozpadać, a włókna elastyny słabną. Temu procesowi sprzyja po części właśnie obniżający się poziom estrogenów. Wszelkie zmiany można bardzo szybko zauważyć obserwując stan swojej skóry, włosów, paznokci czy jamy ustnej i dziąseł.
BÓL JAJNIKÓW W OKRESIE MENOPAUZY - Wszystko na Temat. Objawy, Przyczyny i Leczenie w InfoZdrowie24.pl
Pod pojęciem menopauzy należy rozumieć trwałe ustanie cykli miesiączkowych w następstwie niedoczynności jajników. Zgodnie z definicją podawaną przez WHO (Światową Organizację Zdrowia), mianem menopauzy określa się ostatnią miesiączkę, po której przez co najmniej 12 miesięcy nie wystąpiło kolejne krwawienie. Należy jednak podkreślić, że zatrzymanie krwawienia w przypadku menopauzy nie jest następstwem zabiegów chirurgicznych, chorób przewlekłych, leczenia farmakologicznego, okresu ciąży lub karmienia, czy też nagłej utraty masy ciała w krótkim czasie. Preparaty na menopauzę Menopauza – w jakim wieku kobieta wchodzi w okres przekwitania? Zazwyczaj okres przekwitania rozpoczyna się pomiędzy 40. a 60. rokiem życia, jednak pierwsze symptomy mogą pojawić się nawet kilkanaście lat wcześniej. Chociaż u wielu kobiet słowo „menopauza” wywołuje duży niepokój, warto pamiętać, że jest to naturalny proces fizjologiczny, którego nie możemy w żaden sposób powstrzymać. Wbrew temu, co powszechnie słyszymy, naturalne zatrzymanie miesiączki nie ma związku z tym, czy kobieta posiada dzieci i w jakim wieku je urodziła. Menopauzy nie opóźnia również długie karmienie piersią. Polki wchodzą w wiek menopauzalny między 48. a 52. rokiem życia, jednak zdarza się, że klimakterium może rozpocząć się znacznie wcześniej, nawet przed 40. rokiem życia – mówimy wówczas o wczesnej menopauzie, na którą wpływ mają przewlekły stres, predyspozycje genetyczne, choroby autoimmunologiczne oraz nieregularny tryb życia. Stwierdzono również korelację pomiędzy krótkimi cyklami menstruacyjnymi (poniżej 28 dni) i wczesnym rozpoczęciem miesiączkowania a szybszym pojawieniem się menopauzy. Przydatne preparaty:-> Menopauza-> Zwiększenie libido Ile trwa menopauza? Przyjęło się uważać, że menopauza to całokształt procesów towarzyszących naturalnemu zanikowi miesiączki przez kobietę. Warto jednak podkreślić, że jest to jedynie określenie momentu ostatniej miesiączki w życiu kobiety, natomiast etapy poprzedzające i następujące po tym wydarzeniu nazywa się klimakterium lub okresem przekwitania. Wyróżnia się trzy fazy tego procesu: premenopauza – okres, który pojawia się czasami nawet na kilka lub kilkanaście lat przed wystąpieniem menopauzy. Charakterystycznymi objawami są tu zaburzenia miesiączkowania z możliwym pojawieniem się cykli bezowulacyjnych, jak również podwyższone stężenie gonadotropin przysadkowych w surowicy (hormonu FSH i LH). Okres premenopauzalny może trwać 4 lata, a u niektórych kobiet nawet do 10 lat; perimenopauza – okres poprzedzający właściwą menopauzę, podczas którego u kobiety obserwuje się zmniejszoną liczbę pęcherzyków jajnikowych, spadek stężenia estrogenów i progesteronu we krwi, a także dalszy wzrost stężenia hormonu LH i FSH; postmenopauza – etap ten określa się mianem menopauzy właściwej, która ma miejsce w momencie, gdy dochodzi do całkowitego zatrzymania krwawienia miesiączkowego. Okres ten także wiąże się ze znacznym wzrostem hormonu LH i FSH, jak również spadkiem stężenia estrogenów i progesteronu. Statystycznie okres przekwitania trwa około 10 lat, jednak u niektórych kobiet może przeciągnąć się nawet do 12-14 lat. Menopauza – objawy fizyczne i psychiczne Zmiany w czynności hormonalnej jajników powodują widoczne zmiany w stanie zdrowia oraz samopoczucia kobiety. Jednym z pierwszych objawów, które zwiastują nadchodzącą menopauzę, są zatem zaburzenia cykli miesiączkowych. Kobieta obserwuje wówczas nieregularne pojawianie się miesiączek, często zmienia się także ich przebieg – mogą być lżejsze i krótsze lub bardziej obfite i bolesne. Kolejnym typowym objawem dla okresu przekwitania, którego doświadcza nawet do 80% kobiet, są pojawiające się uderzenia gorąca, odczuwalne głównie w okolicach głowy, szyi oraz dekoltu. Zmianom tym towarzyszyć może także kołatanie serca oraz nadmierna potliwość. Podczas menopauzy kobietom często doskwierają także takie objawy jak:problemy ze snem i wczesne pobudki; problemy ze snem i wczesne pobudki; ból głowy oraz mięśni; zwiększona częstotliwość oddawania moczu i nietrzymanie moczu; świąd i atrofia pochwy; ból podczas seksu związany ze spadkiem estrogenów; spadek libido; wypadanie włosów; nieuzasadniony niepokój, napady płaczu, zaburzenia depresyjne; przewlekłe zmęczenie i rozdrażnienie. Wiele kobiet często zastanawia się, dlaczego boli je brzuch w menopauzie. Objaw ten, podobnie jak obrzęk i ból piersi, czy też ból pleców, związany jest z wahaniami hormonalnymi – niedoborem estrogenu oraz nadmiernym uwalnianiem gonadotropin przysadkowych. Często stanowi on jedną z pierwszych oznak zbliżającego się zaniku miesiączki. Jak sprawdzić, czy to menopauza? Większość kobiet jest w stanie samodzielnie ocenić, czy wkraczają w okres klimakterium, biorąc pod uwagę szereg objawów fizycznych i psychicznych. Pomocne w postawieniu właściwej diagnozy są również testy paskowe na menopauzę, które opierają się na zbliżonej zasadzie działania co test ciążowy. Ich skuteczność wynosi około 99%, jednak warto zaznaczyć, że w przypadku stosowania terapii hormonalnej wynik ten może nie być wiarygodny. Chcąc mieć pewność, że symptomy te nie są związane z innymi chorobami (np. dysfunkcjami tarczycy), warto wykonać również szereg badań laboratoryjnych: hormon folikulotropowego (FSH); hormon luteotropowego (LH); estradiol; progesteron; panel tarczycowy – TSH, fT3, fT4; lipidogram – cholesterol całkowity, HDL LDL, TG; poziom cukru we krwi. Menopauza – leczenie farmakologiczne i naturalne Chociaż objawy klimakterium są zbieżne dla większości kobiet, to przebieg tego okresu może wyglądać zupełnie inaczej u każdej z nich. Według statystyk około 2/3 kobiet zmaga się z dolegliwościami typowymi dla okresu przekwitania, przy czym u połowy z nich są one nasilone w stopniu umiarkowanym, a u połowy w stopniu ciężkim. Różny przebieg menopauzy determinuje moment, kiedy ustępują objawy menopauzy, jak również sposób leczenia zmian hormonalnych. Kobiety, które zmagają się z bardzo nasilonymi objawami menopauzy, powinny zastanowić się nad wdrożeniem hormonalnej terapii zastępczej (HTZ), która ma na celu uzupełnić niedobory hormonów i utrzymać je na stałym poziomie. Co ważne, terapia ta może także zapobiec rozwojowi takich chorób jak miażdżyca, osteoporoza, czy też choroba wieńcowa. By leczenie przyniosło zamierzone efekty, powinno trwać minimum przez 5 lat. Jeśli symptomy klimakterium nie doskwierają kobiecie, wystarczy łagodzić je domowymi sposobami, takimi jak np.: picie naparów ziołowych na bazie niepokalanka pospolitego, dzięgla chińskiego, żeń-szenia syberyjskiego, czy też szałwii; wysypianie się; regularna aktywność fizyczna, w tym także ćwiczenie mięśni Kegla; stosowanie zdrowej, zbilansowanej diety uzupełnionej o odpowiednie suplementy zawierające naturalne hormony, tzw. fitoestrogeny; ograniczenie stresu; stosowanie preparatów nawilżających do pochwy. Menopauza to okres, który niejednokrotnie wiąże się z wieloma nieprzyjemnymi dolegliwościami ze strony kobiecego układu hormonalnego. Pamiętajmy jednak, że nie zawsze musi tak to wyglądać. Odpowiednio wczesne wdrożenie suplementacji homeopatycznej lub hormonalnej może znacząco poprawić jakość kobiecego życia i sprawić, że okres przekwitania stanie się wyjątkowym, późnym latem życia kobiety. Autor artykułu:mgr farm. Paweł Konończuk Bóle głowy w okresie przekwitania u kobiet – przyczyny i leczenie Bóle głowy w okresie przekwitania u kobiet zdarzają się dość często. Wpisują się nie tylko w codzienność wielu pań, ale i w katalog objawów typowych dla okresu premenopauzalnego. CO jest ich przyczyną? Jak sobie z nimi radzić? 1. Przyczyny bólu głowy w okresie przekwitania u kobiet Bóle głowy w okresie przekwitania u kobiet (klimakterium) to jeden z typowych objawów, informujących o zbliżającej się menopauzie, to jest ostatniej miesiączce. Chociaż związek pomiędzy nimi nie został wyjaśniony, na dolegliwości cierpi wiele kobiet. Ból głowy u kobiet w okresie premenopauzalnym jest uwarunkowany pulsacyjnymi zmianami hormonalnymi, wynikającymi z wygasania hormonalnej czynności jajników. Przyczyną jest spadek poziomu estrogenu, zmniejszone wydzielanie progesteronu oraz zaburzenie równowagi pomiędzy estrogenami i progesteronem. Proces ten wpływa między innymi na rozszerzenie i zwężenie naczyń mózgowych, co wywołuje zmiany ciśnienia w głowie i skutkuje pojawieniem się dolegliwości bólowych w obrębie głowy. 2. Objawy bólu głowy związanego z klimakterium Bóle głowy nękające kobiety w okresie przekwitania mają zwykle charakter migrenowy lub napięciowy. Częstotliwość ich pojawiania się oraz stopień nasilenia jest bardzo różny. Czasem bóle głowy zaczynają dokuczać podczas klimakterium, jego natężenie może się w tym okresie zmniejszyć lub zwiększyć. U niektórych kobiet okres premenopauzalny nie wpływa na stopień nasilenia migreny. Niektóre kobiety skarżą się na ból bardzo silny, który utrudnia bądź wręcz uniemożliwia codzienne funkcjonowanie. Wiele pań określa go jako słaby bądź umiarkowany. To kwestia indywidualna. Typowy ból w okresie klimakterium ma charakter migrenowy. Wiele kobiet odczuwa go jako pulsowanie, zwykle zlokalizowane po jednej stronie głowy. Podczas ataku bólu migrenowego mogą pojawić się nudności i wymioty, a także nadwrażliwość na światło. Jeśli migrena przebiega z aurą, ból głowy poprzedzony jest zaburzeniami widzenia, zaburzeniami czucia lub mowy, a także osłabieniem siły mięśniowej. Nieleczony bądź leczony nieskutecznie trwa od 4 do 72 godzin. Z kolei napięciowy ból głowy jest tępy i uciskający, najczęściej obustronny i symetryczny. Obejmuje całą głowę bądź jej część. Jest łagodniejszy i mniej uciążliwy. 3. Ból głowy i inne objawy przekwitania Bóle głowy w okresie przekwitania należą do zespołu symptomów związanych z menopauzą (tzw. zespołu klimakterycznego). Najczęściej towarzyszą innym objawom klimakterium, takim jak uderzenia gorąca, zimne poty i problemy ze snem. Objawy przekwitania u kobiet dzieli się na: objawy somatyczne: uczucie ogólnego osłabienia, zawroty głowy, mdłości, bóle stawów i kości, spadek libido, suchość pochwy, objawy naczynioruchowe, zwane z objawami wypadowym. To nocne poty, uderzenia gorąca i zaczerwienienia skóry, objawy psychiczne: zaburzenia nastroju, nadpobudliwość, uczucie rozbicia, smutek, pogorszenie pamięci, kłopoty ze snem, skłonność do depresji. 4. Leczenie bólu głowy w okresie przekwitania u kobiet Jak sobie radzić z bólem głowy w okresie przekwitania? Można postawić na zmianę trybu życia. Co jest ważne? Aktywność fizyczna, przebywanie na świeżym powietrzu, unikanie stresu, dbanie o czas na wypoczynek i relaks, zapewnienie sobie optymalnej porcji regenerującego snu. Równie ważna jest racjonalna, zbilansowana i różnorodna dieta, uboga w tłuszcze, alkohol i kawę, bogata w warzywa i owoce. Warto również pamiętać o nawadnianiu organizmu. Ważne, a często wręcz niezbędne jest leczenie farmakologiczne. Co pomoże na ból głowy nie tylko w okresie przekwitania? Leki przeciwbólowe i przeciwmigrenowe, jak również preparaty ziołowe o działaniu przeciwbólowym. Bardzo ważna jest także konsultacja z ginekologiem, który może zalecić hormonalną terapię zastępczą (HTZ). Choć ból głowy jest wpisany w scenariusz przekwitania, nie należy go bagatelizować. Bardzo ważne również jest, by skonsultować się z lekarzem, gdy: bóle głowy są bardzo dokuczliwe, nasilają się, uniemożliwiając funkcjonowanie, towarzyszą im objawy, takie jak: kłopoty z widzeniem, wysoka gorączka, omdlenia, wymioty. 5. Hormonalna terapia zastępcza a ból głowy HTZ polega na suplementacji niedoborów hormonalnych (estrogeny w połączeniu z progestagenami). Preparaty hormonalne dostępne są w formie: doustnej (tabletki), domięśniowej (zastrzyki), dopochwowej (globulki i kremy), przezskórnej (plastry i żele). Lekarz zlecający HTZ powinien wziąć pod uwagę korzyści i ryzyko związane ze stosowaniem hormonów. Hormonalna terapia zastępcza łagodzi objawy klimakterium, ale i zwiększa ryzyko wystąpienia raka piersi oraz raka jajnika. Ponadto warto wiedzieć, że hormonalna terapia zastępcza może łagodzić ból głowy (zwłaszcza jeśli pojawił się na okoliczność przekwitania), ale i go nasilać (gdy na przykład migreny dokuczały już wcześniej). Warto pozostawać w stałym kontakcie z lekarzem. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. Migrena a menopauza Migrena jest chorobą przewlekłą powodującą uciążliwe bóle głowy. Schorzenie ma złożone podłoże i charakteryzuje się napadowymi, bardzo silnymi i nawracającymi bólami głowy. Menopauza u wielu kobiet wywołuje skłonności do migrenowych bólów głowy. Powstanie tego rodzaju bólów podczas klimakterium ma związek z wahaniami hormonów w organizmie. Menopauza, inaczej klimakterium jest etapem w życiu każdej kobiety. Ostatnia miesiączka (menopauza) występuje średnio około 50 roku życia. Bardzo ważna jest, aby w tym czasie dbać o prawidłową gospodarkę hormonalną. Pozwala to do pewnego stopnia zapobiegać objawom schorzeń właściwych dla okresu menopauzy i we współpracy z lekarzem właściwie je leczyć. Bóle głowy są jednym z bardzo typowych objawów już podczas wkraczania w okres okołomenopauzowy. Wszystko za sprawą wahania poziomu hormonów. Spadek lub nadmierna kumulacja niektórych substancji powodują zaburzenia wewnętrznej równowagi organizmu. Objawami towarzyszącymi tym zaburzeniom mogą być np.: bóle głowy, uderzenia gorąca, huśtawki nastrojów, nocne poty. Często mówi się o powiązaniu migreny z menopauzą. Istnieje spora grupa kobiet, u których nigdy nie występowały bóle głowy, a w okresie menopauzy zaczęły cierpieć na bardzo silne migreny. U części z tych osób po okresie menopauzy wszystko się stabilizuje. Przebieg migreny zależy od typu menopauzy. U kobiet z naturalną menopauzą obserwuje się łagodniejszy jej przebieg, niż u kobiet z menopauzą chirurgiczną (np. po operacji usunięcia macicy wraz z przydatkami). Także stopień nasilenia objawów klimakterycznych może wpływać na intensywność bólu migrenowego. U części kobiet cierpiących na migrenę, w trakcie menopauzy ból migrenowy ustępuje samoistnie po ustabilizowaniu poziomu hormonów. Badania na temat związku pomiędzy bólami głowy i menopauzą nie prowadzą do jednoznacznego wniosku, że migrena jest konsekwencją menopauzy. Jest grupa kobiet u których częstotliwość i nasilenie bólu głowy maleje w momencie, kiedy wkraczają w menopauzę. Notuje się też przypadki kobiet, które cierpią na migreny, a podczas menopauzy ból głowy całkiem u nich zanika. Niewątpliwie jednak skoki hormonów mogą są jednym z uwarunkowań choroby. Hormonalna terapia zastępcza a migrena U kobiet cierpiących na bóle głowy o charakterze migrenowym zaleca się szczególną ostrożność w stosowaniu hormonalnej terapii zastępczej. Powszechnie stosowana hormonalna terapia zastępcza – HTZ w formie plastrów bądź pigułek z odpowiednim stężeniem hormonów wywiera na pacjentki różny wpływ, u części z nich zwiększa się częstotliwość i siła bólów głowy. Aby zapobiec zaostrzeniom migreny u pacjentek podczas stosowania HTZ, lekarz może zmodyfikować dawki przyjmowanych hormonów bądź ich skład. Leczenie migreny, która jest zależna od HTZ odbywa się poprzez zmiany w hormonoterapii. Najczęściej redukuje się dawkę estrogenu bądź zmienia drogę podania leku lub jego postać (np. na czysty estradiol), zmienia się również terapię przerywaną na ciągłą lub dodaje androgeny do terapii. Zastosowanie znajdują tu również leki przeciwmigrenowe stosowane w leczeniu profilaktycznym i doraźnym. Należy pamiętać, że w skutecznej walce z bólem głowy pomóc nam może przede wszystkim wizyta u sprawdzonego lekarza specjalisty, który przeprowadzi gruntowny wywiad i dobierze odpowiednie środki leczenia. Czy bóle głowy mogą być objawem przekwitania? Kobiety skarżą się na bóle głowy i migreny aż 3-4 razy częściej niż mężczyźni. Wszystkiemu winne są hormony – estrogeny. Kiedy ich poziom się waha, bardzo wiele z nas odczuwa to boleśnie na własnych skroniach. Nawet jeśli wcześniej się to nie zdarzało, wraz z wejściem w okres przekwitania bóle głowy mogą się znacznie nasilić. Kiedy boli głowa? Wieloletnie obserwacje i badania naukowe dowodzą, że wahania estrogenu, a zwłaszcza nagłe jego spadki, prowadzą do silnych, migrenowych bólów głowy u kobiet. Dzieje się tak na przykład w trakcie miesiączki (tzw. migrena miesiączkowa), podczas przyjmowania tabletek antykoncepcyjnych i regulujących płodność, w początkowych tygodniach ciąży oraz przede wszystkim w czasie menopauzy. Zmiany Podczas wchodzenia w okres klimakterium w organizmie kobiety zachodzi bardzo wiele powoli przestają produkować hormony, a w związku z tym w organizmie kobiety niestety ich brakuje. Zaczynają się gwałtowne niedobory i nagłe skoki estrogenu – wówczas o migrenę bardzo łatwo. Taka burza może trwać dłuższy czas, a towarzyszą jej inne objawy menopauzy. Przede wszystkim nieregularne miesiączki, uderzenia gorąca, rozdrażnienie itp. Jak leczyć bóle głowy? Sposobów leczenie bólu głowy wywołanego wahaniami estrogenów jest kilka, ale żaden nie gwarantuje skuteczności. Każda kobieta musi dobrać metodę odpowiednią do swojego organizmu, oczywiście pod pełną kontrolą lekarza. Leczenie hormonalne (hormonalna terapia zastępcza) w niektórych przypadkach przynosi poprawę, w innych z kolei pogarsza sprawę. Podobnie jest z przyjmowaniem tabletek antykoncepcyjnych, które również zawierają hormony – każda dawka, która burzy naturalną homeostazę organizmu, jest potencjalnie niebezpieczna. Innymi lekami, stosowanymi profilaktycznie, są niesteroidowe leki przeciwzapalne (ibuprofen) oraz amitryptylina, propanolol długo działający, ergotamina, sumatriptan. M. Borowik Kobiety skarżą się na bóle głowy i migreny aż 3-4 razy częściej niż mężczyźni. Wszystkiemu winne są hormony – estrogeny. Kiedy ich poziom się waha, bardzo wiele z nas odczuwa to boleśnie na własnych skroniach. Nawet jeśli wcześniej się to nie zdarzało, wraz z wejściem w okres przekwitania bóle głowy mogą się znacznie nasilić. To nie zawsze menopauza Sam ból głowy jeszcze nie musi o niczym świadczyć. Osoba, która nigdy nie cierpiała na migreny niekoniecznie musi się ich nabawić akurat w czasie menopauzy (choć nie jest to wykluczone). Jeśli uporczywym bólom głowy nie towarzyszą inne objawy menopauzy, konieczna może okazać się konsultacja z lekarzem, najlepiej neurologiem. Specjalista może skierować na badania, które wykluczą uraz, ból związany z nieprawidłowym ciśnieniem, tętniaka, guza lub inne poważne schorzenia, których objawami mogą być bolesne migreny. Mimo wszystko jest jedna dobra wiadomość dla kobiet przeżywających ciężkie bóle głowy podczas klimakterium. Kiedy hormony przestaną już szaleć i „ustatkują się”, a menopauza wejdzie w swoją ostatnią fazę – ból wywołany estrogenami odejdzie. Nie jesteśmy skazane na migreny przez całe życie. M. Borowik Powiązane artykuły Jak wybrać rozświetlacz? Kąpiel w solance Księżna Margaret– Danielle Dutton Objawy menopauzy – fizyczne i psychiczne symptomy Organizm kobiety w różny sposób może manifestować rozpoczynający się czas menopauzy. Najczęściej pojawiają się uderzenia gorąca, nadmierne pocenie się, zmęczenie, problemy z koncentracją, zmiany ciśnienia krwi, spadek libido. Objawy menopauzy u każdej kobiety mogą wyglądać inaczej – jedne przechodzą ten okres w miarę łagodnie, innym drastycznie pogarsza się jakość życia. Menopauza jest fizjologicznym procesem związanym ze starzeniem się kobiecego organizmu. Powolne wygaszanie pracy jajników, które produkują hormony zwane estrogenami, prowadzi nie tylko do utraty płodności, ale także do różnych zaburzeń psychicznych i somatycznych, a w konsekwencji tego do wzrostu ryzyka zachorowania na wiele chorób. Choć menopauza jest uwarunkowana genetycznie to każda kobieta przechodzi ją w indywidualny sposób i wiele korzysta z dostępnych leków na menopauzę. Mimo tych indywidualnych różnic Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała, że każda menopauza składa się z trzech okresów: okresu przejściowego, czyli premenopauzy, okresu okołomenopauzalnego, czyli, perimenopauzy, okresu po menopauzie, czyli postmenopauzy. Menopauza nie pojawia się nagle, to proces stopniowego zaniku funkcji rozrodczych, rozłożony na wiele lat. Zanim nadejdzie ostatnia miesiączka (przyjmuje się, że w Polsce dotyka to Pań w wieku 45-55 lat), kobieta doświadcza wielu różnych objawów przekwitania. Premenopauza – pierwsze objawy menopauzy Pierwszym sygnałem, że organizm przygotowuje się do przekwitania jest skracanie się cyklu menstruacyjnego. Wahania hormonalne sprawiają, że między miesiączkami mogą pojawić się plamienia, napięcie miesiączkowe jest odczuwalne silniej niż do tej pory, bardziej tkliwe są również piersi. Zanikająca owulacja sprawia, że organizmowi zaczyna brakować progesteronu (przy równoczesnym prawidłowym wydzielaniu estrogenów). Przejawem tego są zaburzenia płodności, nieregularne miesiączkowanie i nasilone objawy napięcia przedmiesiączkowego. Inne wczesne objawy menopauzy to: obrzęk i silne bóle piersi, bóle w podbrzuszu i pleców, obrzęki i bóle kończyn dolnych, zwiększone ciśnienie krwi, bóle głowy, uderzenia gorąca, zawroty głowy. Po zaburzeniach miesiączkowania do głosu dochodzą inne symptomy świadczące o tym, że kobieta weszła w okres przekwitania. W drugiej fazie klimakterium, kiedy w organizmie kobiety dochodzi do znacznego spadku stężenia estrogenów i nadmiernego uwalniania gonadotropin przysadkowych, dochodzi do pierwszych nieprzyjemnych objawów o charakterze naczyniowym. Kobiety odczuwają: gwałtowne uderzenia gorąca, rumień na twarzy, uderzenia krwi do głowy, kołatanie serca, wahania ciśnienia krwi, nocne poty. Menopauza – objawy psychiczne Menopauza to także trudny moment dla kobiecej psychiki. Szacuje się, że zaburzenia depresyjne dotykają nawet 57 procent kobiet w tym okresie. Z wielu badań wynika, że ryzyko wystąpienia depresji u przekwitających kobiet jest około 2-5 razy większe niż w okresie przed klimakterium, a także po jego zakończeniu. Charakterystyczne dla tego czasu są: wahania nastroju, drażliwość, nadmierna wrażliwość psychiczna, brak zainteresowania otoczeniem. Do tego mogą dojść zaburzenia snu, apatia, osłabienie zdolności do koncentracji uwagi i zapamiętywania. Nasilające się objawy tego typu powinny zostać niezwłocznie skonsultowane z lekarzem, który pomoże kobiecie przywrócić równowagę psychiczną. Menopauza – objawy fizyczne Zdaniem wielu kobiet, tym co najbardziej męczy je w okresie klimakterium, są uderzenia gorąca. Fale, którym towarzyszy charakterystyczny zimny pot, potrafią pojawić się zupełnie niespodziewanie, w najmniej oczekiwanych momentach. Uderzenia gorąca są przyczyną dyskomfortu w ciągu dnia i zaburzeń snu w nocy. Innymi uciążliwymi objawami są: ogólny stan zmęczenia, przyrost tkanki tłuszczowej, osłabienie libido, suchość pochwy i skłonność do infekcji intymnych, nietrzymanie moczu, dysfunkcje seksualne, zawroty i bóle głowy, drętwienia kończyn, pogrubienie głosu, rozwój nadmiernego owłosienia, skłonność do tycia, częste zaparcia i wzdęcia, dyskineza dróg żółciowych, wzrost stężenia cholesterolu we krwi, które prowadzi do rozwoju miażdżycy i kamicy żółciowej. W organizmie kobiety w okresie klimakterium dochodzi także do schorzeń naczyń krwionośnych, których charakterystycznymi objawami są: nadciśnienie tętnicze, uczucie kołatania serca, bóle w okolicach serca. Czasem zdarzają się obrzęki i widoczne siniaki na rękach i nogach. W trzecim etapie klimakterium całkowicie zanika podstawowa funkcja jajników, co daje pewien stan równowagi hormonalnej. Nie oznacza to jednak, że proces starzenia się nie postępuje. Bardzo często dochodzi do demineralizacji kośćca, czego konsekwencjami są złamania przede wszystkim główki lub szyjki kości udowej oraz zwyrodnienia odcinka krzyżowego kręgosłupa. Skóra marszczy się coraz bardziej i nadmiernie rogowacieje. Częstą przypadłością dermatologiczną tego okresu jest rumień i trądzik różowaty. Nietypowe objawy menopauzy Najbardziej nietypowym objawem menopauzy są ataki paniki i silnego lęku, często mylone z nerwicą. Początek klimakterium może objawiać się u niektórych kobiet szumami w uszach i zawrotami w głowie. Nietypowym objawem są również ataki duszności u osób, które nie chorują na astmę, alergię czy zaburzenia pracy tarczycy. Zmiany hormonalne mogą prowadzić także do świądu skóry, znacznego jej przesuszenia, pogorszenia się kondycji paznokci. Przedwczesna menopauza – objawy Zdarza się, że objawy klimakterium występują u kobiet dużo młodszych, które dopiero co skończyły 30. rok życia. Mówimy wtedy o przedwczesnej menopauzie, która oprócz zaniku miesiączki charakteryzuje się: zmęczeniem, spadkiem odporności, stanami depresyjnymi i apatią, brakiem energii, płaczliwością. Jeśli wykonane badania potwierdzą, że rzeczywiście mamy do czynienia z przedwczesną menopauzą, to razem z lekarzem ustala się strategię leczenia. Wszystko zależy od stanu zdrowia, trybu życia, a także planów związanych z macierzyństwem. Pacjentki najczęściej decydują się na terapię hormonalną. Jak złagodzić objawy menopauzy? Kobieta w okresie przekwitania nie jest skazana na pogorszenie jakości życia. Będąc pod stałą kontrolą lekarza, który zleci jej odpowiednią dla niej formę leczenia, łagodniej przejdzie przez ten trudny okres. Wiele kobiet zaufało hormonalnej terapii zastępczej (HTZ), która dobrze dobrana, wykazuje się dużą skutecznością. Niestety menopauza dla wielu kobiet wciąż pozostaje tematem tabu. Z badania, jakie Pracownia ARC Rynek i Opinia przeprowadziła wśród kobiet w wieku 45-55 lat wynika, że 28 proc. kobiet z objawami klimakterium nie stosuje żadnych preparatów łagodzących objawy menopauzy, 47 proc. nie jest w stanie ocenić, czy odczuwa uderzenia gorąca i kołatanie serca, a 24 proc. nie wie, czy w ogóle ma menopauzę. Sprawdź także: Nietypowe objawy menopauzy, które mogą cię zaskoczyć Do typowych objawów menopauzy – poza ustaniem miesiączkowania – należą przede wszystkim uderzenia gorąca, obniżenie nastroju, przewlekłe zmęczenie, nagłe zlewanie się potem. U niektórych kobiet jednak występują też nietypowe objawy, które trudno połączyć z wygaszaniem czynności jajników. Menopauza to ostatnia miesiączka w życiu kobiety, średni wiek jej pojawienia się to 51 lat. Już kilka lat przed miesiączką mogą pojawić się objawy związane ze spadkiem estrogenów. Do typowych należą uderzenia gorąca, pogorszenie samopoczucia, przesuszenie skóry. Wiele kobiet obserwuje też w tym okresie nietypowe objawy, takie jak szumy w uszach, natarczywe stukanie palcami, otyłość brzuszną, obrzęk nóg, bóle kręgosłupa, a nawet zespół suchego oka. One też mogą być powiązane z menopauzą. Według definicji opracowanej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) menopauza (klimakterium/przekwitanie) to ostatnia miesiączka w życiu kobiety, po której następuje co namniej 6 miesięcy przerwy – a rozpoznaje się ją po upływie 12 miesięcy, w czasie których nie wystąpiło krwawienie miesiączkowe. Średni wiek menopauzy w Polsce to 51 lat1, ale pierwsze objawy mogą się pojawić nawet 10 lat przed całkowitym ustaniem miesiączkowania. Nazywamy ten okres premenopauzą lub perimenopauzą – dochodzi wtedy do zmian hormonalnych prowadzących do wygaśnięcia funkcji jajników. Typowe objawy menopauzy są skutkiem niedoboru estrogenów, co odbija się na całym organizmie kobiety – nie tylko na funkcjonowaniu jej układu rozrodczego, ale też na: skórze (przesuszenie, utrata jędrności), układzie moczowo-płciowym (suchość pochwy, nawracające infekcje, wysiłkowe nietrzymanie moczu powiązane z tzw. atrofią urogenitalną), układzie krążenia (większe ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca, zawału serca, udaru mózgu), układzie kostnym (osteoporoza). Do najbardziej uciążliwych objawów, związanych z gwałtownymi zmianami poziomów estrogenu i progesteronu, należą objawy naczynioruchowe (nocne poty, bóle głowy, uderzenia gorąca, kołatanie serca) oraz psychiczne – związane z pogorszeniem nastroju (zaburzenia snu, zmienność nastroju, pogorszenie koncentracji i pamięci, drażliwość). Są to typowe tzw. objawy zespołu klimakterycznego – odczuwane mniej lub bardziej intensywnie. Coraz częściej jednak wiele kobiet obserwuje u siebie w tym okresie inne niepokojące symptomy – często nie wiążąc ich w ogóle z menopauzą. Zdarza się, że rzeczywiście okazują się one być objawem innych schorzeń, dlatego nie wolno ich lekceważyć i od razu poinformować o nich lekarza. Do nietypowych objawów menopauzy należą Szumy uszne – to nieprzyjemne dzwonienie, piszczenie, dudnienie, pukanie czy szeleszczenie słyszane przez pacjentki, mimo że nie są wywoływane przez dźwięki pochodzące z otoczenia. U wielu pacjentek, które rozpoczęły hormonalną terapię zastępczą, szumy ustępują. Parestezje – nieprzyjemne uczucie mrowienia lub drętwienia rąk i dłoni, które może być związane z nagłą utratą kolagenu w skórze, z zaburzeniami przewodnictwa nerwowego w skórze, a także z nasilającymi się problemami układu kostnego i kręgosłupa (ucisk). Natarczywe stukanie palcami w biurko, uczucie porażenia prądem, mimowolne zaciskanie dłoni – ten nietypowy objaw może być związany z zaburzeniami neutrotransmisji pojawiającymi się pod wpływem spadku estrogenów. Bóle kręgosłupa – wskutek obniżenia poziomu estrogenów w okresie menopauzy zmniejsza się gęstość kości. Rezultatem może być osteoporoza, która w większości przypadków przebiega bezobjawowo. Czasami jednak mocne odwapnienie kości daje bóle kręgosłupa, a także bóle w odcinku piersiowym, bóle krzyża i między łopatkami. Otyłość brzuszna – nawet kobiety, które do tej pory nie miały problemów z utrzymaniem wagi, w okresie menopauzy łatwiej i szybciej tyją. Charakterystyczna jest w tym czasie tzw. otyłość brzuszna, związana z odkładaniem się tzw. tłuszczu trzewnego pod wpływem zmian hormonalnych. Niestety taki rozkład tkanki tłuszczowej jest niebezpieczny dla układu krwionośnego i zwiększa ryzyko jego chorób. Podniesienie poziomu cholesterolu – menopauza wpływa na poziom lipoprotein o małej gęstości (czyli „złego” tłuszczu LDL), zwiększając ryzyko miażdżycy i problemów sercowo-naczyniowych. Dbaj w tym okresie o lekką zdrową dietę i regularnie rób badania kontrolne. Swędzenie skóry – zwykle jest związane z mocnym przesuszeniem skóry, które jest powiązane ze spadkiem estrogenów. Jeśli pijesz mało wody i nie stosujesz balsamów nawilżających do ciała, pojawia się uporczywy świąd (odczuwalny zwłaszcza nocą) i łuszczenie naskórka. Obrzęk lipidowy (tzw. lipodemia) – schorzenie to ma podłoże hormonalne i zdarza się, że pojawia się w okresie menopauzy. Dotyczy nie tylko osób otyłych, ale także tych o prawidłowej masie ciała. Charakterystycznym objawem są mocno obrzęknięte, „kolumnowe” nogi, tkliwe w dotyku. Zespół suchego oka – estrogeny wpływają na syntezę wszystkich składników filmu łzowego, wydzielanych przez gruczoły łzowe, łojowe i komórki spojówki. Dlatego wiele kobiet cierpi w tym okresie z powodu przesuszenia powierzchni oka. Pojawienie się nadmiernego owłosienia na ciele, obniżenie tembru głosu, łysienie na głowie – pewnego rodzaju maskulinizacja. Jajniki u kobiet po menopauzie nie wygaszają całkowicie swojej aktywności – nawet do 10 lat po zakończeniu miesiączkowania2 mogą produkować androgeny. Przy ich wysokim stężeniu obserwowane są takie objawy hiperandrogenizmu, jak hirsutyzm (pojawienie się delikatnego owłosienia na skórze twarzy czy klatki piersiowej), łysienie typu męskiego, obniżenie głosu, zwiększenie masy mięśniowej, a nawet trądzik – obserwuje się go nawet wśród 25% kobiet po menopauzie3. Dowiedz się więcej o tym, dlaczego podczas menopauzy pojawia się nadmierne owłosienie u kobiet. 1 Czynniki środowiskowe wpływające na wiek wystąpienia naturalnej menopauzy u kobiet, Bogdan Rumianowski, Agnieszka Brodowska, Beata Karakiewicz, Elżbieta Grochans, Karina Ryterska, Maria Laszczyńska, P. Kłosowski, R. Świątkowska-Stodulska, A. Berlińska, K. Sworczak, Hiperandrogenizm u kobiet po menopauzie, Forum Medycyny Rodzinnej 2017, tom 11, nr 5, 195–2083 Perkins AC, Maglione J, Hillebrand GG, et al. Acne vulgaris in women: prevalence across the life span. J Womens Health (Larchmt). 2012; 21(2): 223–230, doi: indexed in Pubmed: 22171979. Jak rozpoznać objawy menopauzy? Żyjemy w czasach, gdy codziennością jest lawirowanie między tematami dopuszczalnymi a tematami tabu, jednak o niektórych kwestiach warto zacząć mówić głośno. Jedną z nich jest menopauza – naturalne zjawisko, które prędzej czy później dotyka każdą kobietę. Chociaż jego opis nie brzmi zachęcająco, przekwitanie może być pięknym i satysfakcjonującym czasem. Jak odczarować klimakterium, zrozumieć jego proces i się go nie bać? Przede wszystkim – dowiedzieć się o nim jak najwięcej! Menopauza, klimakterium, przekwitanie – co znaczą te terminy? Wbrew potocznemu rozumieniu, menopauza nie jest całym procesem towarzyszącym naturalnej utracie płodności przez kobietę, lecz jedynie fachowym określeniem na ostatnią miesiączkę w życiu. Mówiąc o „menopauzie”, najczęściej mamy na myśli klimakterium, czyli okres przekwitania, którego menopauza jest kulminacyjnym momentem. Wyróżnia się trzy podstawowe fazy owego procesu: okres premenopauzalny – czas poprzedzający ostatnią miesiączkę (ok. kilku lat), w którym występują objawy przekwitania; okres okołomenopauzalny – gdy miejsce ma ostatnia miesiączka w życiu; okres postmenopauzalny – około roku od ostatniej miesiączki, gdy objawy klimakterium są obecne, ale mniej uciążliwe. Kiedy rozpoczyna się menopauza? Wiek kobiet wchodzących w klimakterium jest bardzo różny – niektóre z nich zaczynają odczuwać pierwsze objawy już przed pięćdziesiątką, a niektóre – dopiero po 60 roku życia. Na czym polega klimakterium? Jak przebiega menopauza? Objawy przypadają na okres przekwitania, czyli czas, gdy pomału ustaje praca jajników. Nie dzieje się to jednak nagle, z dnia na dzień, ani nawet z roku na rok, lecz najczęściej trwa kilka-kilkanaście lat. Zmiany wynikają z innej niż dotychczas gospodarki hormonalnej – jajniki wytwarzają bowiem coraz mniej hormonów, estrogenu i progesteronu. Estrogen kontroluje cykl miesiączkowy, stąd w okresie przekwitania mamy do czynienia z jego zaburzeniami. Zmiany hormonalne wywołują niekiedy prawdziwą rewolucję w organizmie kobiety. Chociaż nie zawsze objawy przekwitania są silne i uprzykrzające życie, niekiedy mogą wymagać leczenia hormonalnego. Jednak klimakterium samo w sobie jest całkowicie naturalnym procesem, a nie zaburzeniem – większość kobiet doświadcza jedynie kilku jego objawów, i to w umiarkowanym stopniu. Menopauza a miesiączka Okres przekwitania nie wiąże się z tym, że kobieta nagle całkowicie przestaje miesiączkować. Jednym z pierwszych objawów przekwitania są zaburzenia cykli, które stają się krótsze lub dłuższe i mogą być mniej regularne (występować co parę miesięcy albo co dwa tygodnie). Krwawienia zaś są bardziej skąpe albo wprost przeciwnie – obfitsze. Zdarza się, że pojawiają się plamienia występujące w środku cyklu, a sama miesiączka może trwać nawet ok. dwóch tygodni. Zazwyczaj jest dłuższa, za to bardziej skąpa albo krótsza, za to bardziej obfita. Chociaż w pewnym wieku takie objawy są całkowicie naturalnym zjawiskiem, nadal warto zachować czujność i nie rezygnować z kontrolnych wizyt u lekarza. Badania krwi pozwolą ci spać spokojnie dzięki wiedzy, że przyczyną twoich zaburzeń miesiączkowania jest właśnie klimakterium, a nie schorzenia zdrowotne. Menopauza a ciąża Zamiast pytać, czy możliwe jest zajście w ciążę w czasie menopauzy, należałoby raczej zapytać, czy jest to możliwe w czasie klimakterium. A odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. W okresie przekwitania, wraz z zaburzeniami miesiączkowania, pojawiają się zaburzenia płodności. Przed menopauzą jednak (czyli przed ostatnią miesiączką) zajście w ciążę może być możliwe. Dopiero po około 12 miesiącach od ostatniego okresu można się spodziewać, że kobieta stała się trwale bezpłodna. Pewność jednak dają nam dopiero odpowiednie badania hormonalne. Dlatego pierwsze objawy klimakterium bynajmniej nie są dla nas sygnałem, że zajście w ciążę jest już niemożliwe. W jakim wieku zaczyna się przekwitanie? Organizm kobiety już od ok. 35 roku życia powoli przygotowuje się do nadchodzących zmian. Najczęściej klimakterium rozpoczyna się ok. 45-55 roku życia (średnio między 49 a 52 rokiem życia). Nie jest to jednak bezwzględną regułą. Płodność zaczyna zanikać nawet ok. 10 lat przed menopauzą, zaś od momentu jej wystąpienia znika całkowicie. Jednak o tym, że dana miesiączka była tą ostatnią, dowiadujemy się dopiero wówczas, gdy przez kolejny rok nie wystąpiło krwawienie. Przekwitanie może rozpocząć się później (nawet po 60 roku życia – mówimy wówczas o późnej menopauzie) albo wcześniej (przed 45, a nawet 40 rokiem życia; jest to przedwczesna menopauza). Istnieje szereg czynników, które mogą wpłynąć na przyspieszenie wystąpienia klimakterium, późne macierzyństwo (lub brak potomstwa), predyspozycje genetyczne, choroby autoimmunologiczne, przyjmowanie niektórych leków, używki (kawa, alkohol, papierosy), niezdrowy, nieregularny styl życia (kiepska dieta, stres, brak ruchu czy higieny snu). Jak rozpoznać objawy klimakterium i nadchodzącej menopauzy? Zazwyczaj jednym z pierwszych objawów przekwitania są zmiany w cyklu miesiączkowym. Najczęściej krwawienia nie tylko stają się nieregularne, ale również występują rzadziej. Często zmienia się też ich przebieg, nie ma tu jednak reguły: mogą być lżejsze, bądź wprost przeciwnie – bardziej obfite i bolesne. Kolejnym bardzo powszechnym objawem są uderzenia (inaczej: fale) gorąca. Zwykle kobieta odczuwa je na twarzy, w głowie, czasem obejmują również szyję czy dekolt. Może im towarzyszyć kołatanie serca, a nawet objawy lękowe. Oprócz tego mogą wystąpić dodatkowe symptomy (zazwyczaj tylko niektóre spośród nich), takie jak: wzmożona potliwość, szczególnie silne nocne poty (niekiedy powodujące konieczność zmiany piżamy i pościeli), suchość pochwy, dyskomfort intymnych okolic ciała, częstsze infekcje intymne, problemy z nietrzymaniem moczu i potrzeba częstszego oddawania go. Co boli przy menopauzie? Pojawiają się wówczas bóle różnych części ciała (np. głowy, podbrzusza, nóg czy mięśni), wzdęcia i zaparcia, nasilony PMS (w tym większa bolesność i nadwrażliwość piersi) czy wreszcie częste zmiany ciśnienia krwi i zawroty głowy. Do bardziej nietypowych objawów możemy zaliczyć wystąpienie nadmiernego owłosienia na ciele, obrzęki na kończynach, obniżenie tembru głosu czy większą skłonność do przybierania na wadze. Menopauza objawia się również w sferze psychiki. W tym okresie, wskutek zmian gospodarki hormonalnej, kobieta może być szczególnie wrażliwa i nadmiernie zmęczona, cierpieć na wahania nastroju lub mieć problemy z koncentracją, libido czy snem. Niekiedy pojawiają się nawet stany do złudzenia przypominające depresję lub nerwicę. Wystąpienie powyższych symptomów warto jednak zawsze zgłaszać lekarzowi. Mogą one bowiem świadczyć nie tylko o początku przekwitania, lecz także o chorobie – wówczas naszym sprzymierzeńcem jest szybki czas reakcji i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Co poradzić na uderzenia gorąca i inne uciążliwe objawy? Przekwitanie nie zawsze musi być niezwykle trudnym i uciążliwym przeżyciem. Większość kobiet doświadcza niewielu objawów i nie są one mocno nasilone. Jeśli jednak staną się doskwierające, można je łagodzić domowymi sposobami, takimi jak picie ziołowych naparów czy po prostu szeroko rozumiane dbanie o siebie. Nieprzyjemnych objawów klimakterium możesz się pozbyć ograniczając używki (dotyczy to nie tylko papierosów i alkoholu, ale też np. kawy), dbając o lepszą jakość snu, pilnując różnorodnej, bogatej w składniki odżywcze diety, uzupełniając dietę o odpowiednie suplementy, prowadząc regularny i spokojny tryb życia. Jednymi z najważniejszych składników preparatów mogących polepszać samopoczucie kobiet w okresie przekwitania są fitoestrogeny, czyli np. izoflawony sojowe. To estrogeny roślinne o budowie podobnej do żeńskich hormonów płciowych, czyli „roślinne hormony”. W naturalny sposób pomagają one organizmowi w uporaniu się ze skutkami zmniejszonego wydzielania estrogenów przez jajniki. W łagodzeniu objawów, takich jak nadmierna potliwość czy drażliwość, pomaga też wyciąg z szyszek chmielu. Również zawiera on cenne fitoestrogeny, dzięki którym dokuczliwe objawy przekwitania są łagodniejsze, a które nie powodują skutków ubocznych. Oba te składniki w optymalnej dawce, połączone z witaminami z grupy B oraz wapniem i witaminą D, zawiera preparat Doppelherz Aktiv-Meno FORTE – suplement diety, który poprawia samopoczucie w czasie klimakterium i pomaga kobietom po 40 roku życia dbać o zdrowie.
. bóle mięśni i stawów w okresie menopauzy forum
