Oto 50 sposobów na zwrócenie uwagi nastolatkowi: Usiądź i porozmawiaj o dniu swojego nastolatka. Wolontariusze razem. Zróbcie razem obiad. Razem rozwiążcie problem. Może to dotyczyć kwestii domowych, takich jak zapobieganie gromadzeniu się bałaganu na stole lub większych problemów świata, takich jak ubóstwo. Przeżyłaś nocne karmienia, napady złości u malucha i bluesa związanego z rozpoczęciem szkoły. Dlaczego więc słowo „nastolatek” tak bardzo Cię martwi? Kiedy weźmiesz pod uwagę, że lata młodzieńcze są okresem intensywnego rozwoju, nie tylko fizycznego, ale także emocjonalnego i intelektualnego, zrozumiałe jest, że dla wielu rodzin jest to czas zamieszania i wstrząsów. Pomimo negatywnych poglądów niektórych dorosłych na temat nastolatków, często są energiczni, troskliwi i idealistyczni, z głębokim zainteresowaniem tym, co sprawiedliwe i słuszne. Tak więc, chociaż może to być okres konfliktu między rodzicem a dzieckiem, lata nastoletnie to także czas, aby pomóc dzieciom wyrosnąć na odrębne jednostki, którymi się staną. Zrozumieć lata młodzieńcze Kiedy zaczyna się okres dojrzewania? Wszyscy są inni – istnieje szeroki zakres tego, co uważa się za normalne. Ale ważne jest, aby wprowadzić (nieco sztuczne) rozróżnienie między okresem dojrzewania a okresem dojrzewania. Większość z nas myśli o dojrzewaniu jako o rozwoju cech płciowych dorosłych: piersi, miesiączki, włosów łonowych i włosów na twarzy. Są to z pewnością najbardziej widoczne oznaki dojrzewania i zbliżającego się wieku dorosłego, ale dzieci, które wykazują zmiany fizyczne (między 8 a 14 rokiem życia) mogą również przechodzić przez szereg zmian, których nie widać z zewnątrz. Są to zmiany wieku dojrzewania. Wiele dzieci ogłasza początek dorastania z dramatyczną zmianą zachowania w stosunku do swoich rodziców. Zaczynają oddzielać się od mamy i taty i stają się bardziej niezależni. Jednocześnie dzieci w tym wieku są coraz bardziej świadome tego, jak widzą je inni, zwłaszcza rówieśnicy, i desperacko próbują się dopasować. Ich rówieśnicy często stają się ważniejsi niż rodzice w podejmowaniu decyzji. Dzieci często zaczynają „przymierzać” różne wyglądy i tożsamości, a także uświadamiają sobie, jak różnią się od swoich rówieśników, co może powodować epizody cierpienia i konfliktów z rodzicami. Bunt nastolatka Jednym z powszechnych stereotypów dojrzewania jest zbuntowana, dzika nastolatka stale sprzeczająca się z mamą i tatą. Chociaż może tak być w przypadku niektórych dzieci i jest to czas emocjonalnych wzlotów i upadków, stereotyp ten z pewnością nie jest reprezentatywny dla większości nastolatków. Głównym celem nastoletnich lat jest osiągnięcie niezależności. Aby to zrobić, nastolatki muszą zacząć odrywać się od swoich rodziców – zwłaszcza rodziców, którzy są nadopiekuńczy . Może się wydawać, że nastolatki zawsze kłócą się z rodzicami lub nie chcą być przy nich tak, jak kiedyś. Gdy nastolatki dojrzewają, zaczynają myśleć bardziej abstrakcyjnie i racjonalnie. Tworzą swój kodeks moralny. A rodzice nastolatków mogą odkryć, że dzieci, które wcześniej były skłonne się dostosować, nagle zaczną się mocno domagać swoich praw i buntują się przeciwko kontroli rodzicielskiej. Być może będziesz musiał przyjrzeć się z bliska, ile miejsca dajesz swojemu nastoletniemu dziecku, i zadać sobie pytania, takie jak: „Czy jestem rodzicem kontrolującym?” oraz „Czy słucham mojego dziecka?”. Wskazówki dla rodziców podczas nastoletnich lat Szukasz mapy drogowej, która pozwoli Ci znaleźć drogę przez te lata? Oto kilka porad: Dokształcaj się Czytaj książki o nastolatkach. Przypomnij sobie swoje nastoletnie lata. Pamiętaj o swoich zmaganiach z trądzikiem lub zakłopotaniu związanym z wczesnym lub późnym rozwojem. Spodziewaj się pewnych zmian nastroju u zazwyczaj pogodnego dziecka i bądź przygotowany na więcej konfliktów, gdy on lub ona dojrzewa jako osoba. Rodzice, którzy wiedzą, co nadchodzi, mogą sobie z tym lepiej poradzić. Im więcej wiesz, tym lepiej możesz się przygotować. Rozmawiaj z dziećmi wcześnie i często Rozpoczynanie rozmowy o miesiączce lub mokrych snach po ich rozpoczęciu zaczyna się za późno. Odpowiedz na pierwsze pytania dzieci na temat ciał, takie jak różnice między chłopcami i dziewczętami oraz skąd pochodzą dzieci. Ale nie przeciążaj ich informacjami – po prostu odpowiedz na ich pytania. Jeśli nie znasz odpowiedzi, uzyskaj je od kogoś, kto wie, na przykład zaufanego przyjaciela lub pediatry. Znasz swoje dzieci. Możesz usłyszeć, kiedy twoje dziecko zaczyna opowiadać dowcipy na temat seksu lub gdy wzrasta zainteresowanie osobistym wyglądem. To dobry czas, aby zadać pytania, takie jak: Czy zauważasz jakieś zmiany w swoim ciele? Czy masz jakieś dziwne uczucia? Czy czasem jesteś smutny i nie wiesz dlaczego? Z pomocą może przyjść lekarz, który może powiedzieć twojemu nastolatkowi – i tobie – czego się spodziewać w ciągu najbliższych kilku lat. Wizyta u niego może być punktem wyjścia do dobrej dyskusji rodzic / dziecko. Im bardziej będziesz zwlekać z rozmowami, tym bardziej prawdopodobne będzie, że twoje dziecko będzie zawstydzać się lub bać zmian fizycznych i emocjonalnych. Im wcześniej otworzysz linie komunikacyjne, tym większe masz szanse na utrzymanie ich otwartości przez lata młodzieńcze. Daj swoim dzieciom książki na temat dojrzewania, napisane dla przechodzących je dzieci. Dziel się wspomnieniami z okresu dojrzewania. Nie ma to jak wiedzieć, że mama lub tata też przez to przeszli, aby uspokoić dzieci. Postaw się w miejscu swojego dziecka Ćwicz empatię, pomagając dziecku zrozumieć, że normalne jest, że trochę jest zaniepokojone wszelkimi zmianami. Jeśli nastolatki chcą farbować włosy, pomalować paznokcie na czarno lub nosić modne ubrania, zastanów się dwa razy, zanim sprzeciwisz się. Nastolatki chcą zszokować swoich rodziców i o wiele lepiej jest pozwolić im zrobić coś tymczasowego i nieszkodliwego; zachowaj swój sprzeciw wobec rzeczy, które naprawdę mają znaczenie, takich jak tytoń, narkotyki i alkohol, lub trwałych zmian w ich wyglądzie. Zapytaj, dlaczego Twoje dziecko chce się ubrać lub wyglądać w określony sposób, i spróbuj zrozumieć, jak się czuje. Możesz również omówić, jak inni mogą je postrzegać, jeśli wyglądają inaczej – pomóż swojemu nastolatkowi zrozumieć, jak on lub ona może być postrzegana. Ustal oczekiwania Nastolatki mogą być niezadowolone z oczekiwań rodziców. Mimo to zwykle rozumieją i muszą wiedzieć, że ich rodzice troszczą się na tyle, aby oczekiwać pewnych rzeczy, takich jak dobre stopnie, akceptowalne zachowanie i przestrzeganie zasad domowych. Jeśli rodzice mają odpowiednie oczekiwania, nastolatki prawdopodobnie spróbują je spełnić. Bez uzasadnionych oczekiwań Twoje dziecko może poczuć, że go nie obchodzisz. Poinformuj swojego nastolatka – i bądź na bieżąco informowany Nastolatki to często okres eksperymentów, a czasem eksperymenty te obejmują ryzykowne zachowania. Nie unikaj tematów związanych z seksem i używaniem narkotyków, alkoholu lub tytoniu. Otwarte omawianie trudnych tematów z dziećmi przed ich kontaktem z nimi sprawia, że ​​bardziej prawdopodobne jest, że będą działać odpowiedzialnie, gdy nadejdzie czas. Dziel się swoimi wartościami rodzinnymi z nastolatkiem i rozmawiaj o tym, co uważasz za dobre i złe, i dlaczego. Poznaj przyjaciół swojego dziecka – i poznaj rodziców ich przyjaciół. Regularna komunikacja między rodzicami może znacznie przyczynić się do stworzenia bezpiecznego środowiska dla wszystkich nastolatków w grupie rówieśniczej. Rodzice mogą pomagać sobie nawzajem w śledzeniu aktywności dzieci, nie sprawiając, by dzieci czuły się obserwowane. Poznaj znaki ostrzegawcze Pewna ilość zmian jest normalna w młodości. Jednak zbyt drastyczna lub długotrwała zmiana osobowości lub zachowania może sygnalizować prawdziwy problem – taki, który potrzebuje profesjonalnej pomocy. Uważaj na te znaki ostrzegawcze: ekstremalny przyrost lub utrata masy ciała problemy ze snem szybkie, drastyczne zmiany osobowości nagła zmiana przyjaciół często opuszcza szkołę spadające stopnie mówić, a nawet żartować o samobójstwie oznaki używania tytoniu, alkoholu lub narkotyków kłopoty z prawem Szanuj prywatność dzieci Co zrozumiałe, niektórzy rodzice mają z tym bardzo ciężko. Mogą czuć, że wszystko, co robią ich dzieci, to ich sprawa. Ale aby pomóc nastolatkowi stać się młodym dorosłym, musisz zapewnić trochę prywatności. Jeśli zauważysz ostrzegawcze oznaki problemów, możesz naruszać prywatność swojego dziecka, dopóki nie dojdziesz do sedna problemu. Ale poza tym dobrym pomysłem jest wycofanie się. Innymi słowy, pokój, SMS-y, e-maile i połączenia telefoniczne Twojego nastolatka powinny być prywatne. Nie powinieneś również oczekiwać, że Twój nastolatek będzie się z Tobą dzielił przez cały czas wszystkimi przemyśleniami i czynnościami. Oczywiście ze względów bezpieczeństwa zawsze powinieneś wiedzieć, dokąd idą nastolatki, kiedy wrócą, co robią i z kim, ale nie musisz znać każdego szczegółu. I zdecydowanie nie powinieneś spodziewać się zaproszenia! Zacznij od zaufania. Powiedz swojemu nastolatkowi, że mu zaufasz, ale jeśli zaufanie zostanie zerwane, będzie on cieszył się mniejszą swobodą, dopóki nie zostanie odbudowane. Monitoruj, co dzieci widzą i czytają Programy telewizyjne, czasopisma i książki, Internet – dzieci mają dostęp do mnóstwa informacji. Bądź świadomy tego, co ogląda i czyta twoje dziecko. Nie bój się ustawiać limitów czasu spędzanego przed komputerem lub telewizorem. Dowiedz się, czego uczą się od mediów i z kim mogą komunikować się online. Nastolatki nie powinny mieć nieograniczonego dostępu do telewizji lub Internetu na osobności – powinny to być działania publiczne. Dostęp do technologii powinien być również ograniczony po określonych godzinach (na przykład około 22:00), aby zachęcić do odpowiedniego snu. Wprowadź odpowiednie zasady Pora snu dla nastolatka powinna być odpowiednia do wieku, tak jak wtedy, gdy dziecko było dzieckiem. Nastolatki nadal potrzebują około 8-9 godzin snu. Zachęć nastolatka do przestrzegania harmonogramu snu, który spełni te potrzeby. Czy nastolatek zawsze musi iść na rodzinne spotkanie? Nie. Zachęcaj do spędzania rozsądnego czasu rodzinnego razem, ale bądź elastyczny. Nie obrażaj się, gdy twoje rosnące dziecko nie zawsze chce być z tobą. Zastanów się: Prawdopodobnie tak samo czułeś się z mamą i tatą. Czy to się kiedyś skończy? W miarę postępów dzieci w młodości zauważasz spowolnienie wzlotów i upadków okresu dojrzewania. I w końcu staną się niezależnymi, odpowiedzialnymi, komunikatywnymi młodymi dorosłymi. Więc pamiętajcie motto wielu rodziców z nastolatkami: Przechodzimy przez to razem i wyjdziemy z tego – razem!
Więcej możesz się dowiedzieć na YT, naprawdę tego dużo. Daję linki, of kors. Dodam też, że na tych stronach (albo na stronach o Simsach) są zazwyczaj tłumaczenia, więc jak pobierzesz spolszczenie, to będzie wszystko po polsku :) Zobacz 1 odpowiedź na pytanie: Związek nastolatka i dorosłego w ts4?

Nastolatki mogą kłamać z wielu powodów. Jeśli przyłapałeś na tym jedno ze swoich dzieci, dowiedz się, co możesz zrobić, aby zaradzić tej w serwisach społecznościowychNastolatki kłamią na co dzień. Kiedy dziecko zaczyna kłamać, jest to kamień milowy w jego rozwoju. To dlatego, że oznacza postęp w ich rozwoju poznawczym i ukształtowaniu ich teorii umysłu. Fakt, że potrafią kłamać, oznacza, że są w stanie pracować mentalnie z wyobrażoną rzeczywistością. To umiejętność, która wymaga zaawansowanych zdolności okresie dojrzewania kłamstwo może stać się problemem, gdy staje się częstą lub preferowaną strategią radzenia sobie. Ten wzór jest nie mniej częsty u nastolatków niż u dzieci lub dorosłych. W rzeczywistości jest odwrotnie, ponieważ nastolatki są bardziej skłonne do kłamstwa, zwłaszcza wobec swoich 2004 roku Arnett i inni przeprowadzili badanie w tym zakresie. Odkryli, że nastolatki kłamią często wobec swoich rodziców. Co więcej, wykorzystują kłamstwa jako sposób na potwierdzenie ich prawa do autonomii. Naukowcy odkryli również, że nastolatki opowiadały więcej kłamstw w porównaniu z próbką młodych 2013 roku Levine i inni przeprowadził kolejne badanie. Odkryli, że nastolatki kłamią częściej niż studenci lub dorośli. Średnio zgłaszali kłamstwa 4,10 w ciągu 24 godzin. To 75 procent więcej niż studenci i 150 procent więcej niż w jakie nastolatki kłamiąLudzie mogą kłamać na co najmniej dwa sposoby: Domyślnie. Ma to na celu nieudostępnianie informacji. Na zlecenie. Polega to na przedstawieniu innego opisu tego, co się naprawdę wydarzyło. Tego rodzaju kłamstwa dotyczą nie tylko faktów. Na przykład kłamca może udawać, że dana jedna opcja jest słuszna. Jednak w rzeczywistości wiedzą, że tak nie jest. Ludzie często stosują także inną strategię. Jest nią unikanie. Starają się nie spotykać pewnych ludzi, żeby nie musieli ich motywuje nastolatków do kłamstwa?Jednym z powodów, dla których nastolatki okłamują swoich rodziców, jest to, że starają się zapewnić sobie dominację i autonomię w podejmowaniu decyzji. Pamiętajmy, że okres dojrzewania to etap rozwoju, w którym autonomia jest niezwykle ważna. Jest to definiowane przez Eriksona (cytowane w Papalia, 2017) jako „spójna koncepcja jaźni, złożona z celów, wartości i przekonań, dzięki którym osoba ustanawia solidne zobowiązanie” (s. 357).Kłamstwa u nastolatków często pojawiają się z powodu nadmiernej kontroli rodzicielskiej. Arnett i inni (2004) stwierdzili w swoich badaniach, że im większą kontrolę sprawowali rodzice, tym większe prawdopodobieństwo, że nastolatki będą kłamać. Może to prowadzić do utrwalenia cyklu kontroli kłamstwa. Jest tak, ponieważ rodzice, zdając sobie sprawę, że ich dzieci je okłamują, mają tendencję do jeszcze większej również kłamią ze strachu lub wstydu, aby coś zdobyć, chronić kogoś lub nie stawić czoła konsekwencjom prawdy (Martins i Carvalho, 2019). Mogą to zrobić, aby ukryć emocje lub uczucia, którymi nie chcą dzielić się z rodzicami. Gdy w domu jest wiele problemów, nastolatki mają tendencję do unikania mówienia Kate Aubrey proponuje pięć przyczyn nastoletnich kłamstw: Aby uniknąć problemów. Aby nie zawieść rodziców. Z powodu presji społecznej. Na przykład, aby nie przegapić imprezy lub spotkania z przyjaciółmi. Z powodu złej komunikacji. Jeśli nastolatek czuje, że nie zostanie zrozumiany, wysłuchany lub szanowany, unika komunikacji. Aby mieć kontrolę. Jest to ważne dla rozwoju ich autonomii. Co zrobić z kłamiącymi nastolatkami?Chris Hudson jest specjalistą do spraw młodzieży i trenerem rodzicielskim. Proponuje osiem sposobów konfrontacji i redukowania nastoletnich kłamstw:1. Powiązane relacjePowiązany związek wymaga dobrej komunikacji. Oznacza bycie otwartym na słuchanie pewnych nastolatki kłamią, ponieważ wiedzą, że ich rodzice nie chcą słyszeć prawdy. Dlatego, aby dzielić się pewnymi zwierzeniami, potrzebny jest klimat Model uczciwościJednym z głównych sposobów uczenia się ludzi jest obserwacja, a nastolatki nie są wyjątkiem. Ucz ich na przykładzie. Bądź szczery. Wtedy zrozumieją, że jesteś wzorem uczciwości, a nie tylko osobą, która „głosi hasła”.W końcu, jak możesz powiedzieć swojemu nastolatkowi, żeby nie kłamał, jeśli sam konsekwentnie to robisz?3. NegocjacjeNaucz się negocjować granice z nastolatkiem. Kiedy nie wolno im czegoś robić lub ich wolność jest ograniczona, zwykle próbują ją odzyskać, działając w odwrotny sposób. Jednak dzięki negocjacjom nastolatek zmniejsza poczucie bycia kontrolowanym i zwiększa swoje poczucie autonomii, uczestnicząc w podejmowaniu Unikaj przesłuchań, stymuluj rozmowyJeśli Twoje dziecko Cię okłamało, postaraj się przeprowadzić z nim spokojną rozmowę. Nawet jeśli jesteś naprawdę zły, spróbuj się uspokoić, zanim z nimi porozmawiasz. Jeśli jesteś zły, będziesz mniej skłonny słuchać swojego dziecka i rozumieć powody, dla których kłamało. Pamiętaj, aby komunikować się asertywnie i jasno określić, czego chcesz ich nauczyć i jak to Nie oszukujPonieważ nastoletnie kłamstwa są niezwykle powszechne, jeśli odkryjesz prawdę, unikaj czekania na okazję, by złapać nastolatka na gorącym uczynku. Pamiętaj, ukrywanie prawdy to sposób na kłamstwo. Dlatego robiłbyś dokładnie to, czego nie chcesz, aby robiło Twoje Stosuj karę w sposób proporcjonalny i inteligentnySposób, w jaki zareagujesz na zachowanie nastolatka, w dużej mierze determinuje jego przyszłe zachowanie. Jeśli nałożysz nieproporcjonalną karę, po prostu zasiejesz w nich się pamiętać, czego chcesz uczyć dziecko i znajdź właściwe sposoby, aby to zrobić. Komunikuj się asertywnie i słuchaj, co Twoje dziecko ma do Nie stosuj etykiet Nie nazywaj swojego nastolatka kłamcą. Jeśli to zrobisz, mogą nadal zachowywać się w ten sam sposób, potwierdzając prawdziwość tej „etykiety”.Sposób, w jaki nazywasz i etykietujesz ludzi, kształtuje sposób, w jaki zachowujesz się wokół nich. Jeśli oznaczysz swoje dziecko jako kłamcę, jest bardziej prawdopodobne, że będzie się tak Zwróć uwagęUważaj na kłamstwa swojego dziecka i omów z nim jego motywacje. Pomoże Ci to trochę zrozumieć, w jaki sposób odnoszą się do pewnych sytuacji i co sprawia, że kłamią. Gdy zidentyfikujesz, dlaczego to robią, poproś dziecko, aby zastanowiło się nad nowymi sposobami radzenia sobie z sytuacjami i znaczeniem uczciwości. Nie skupiaj się tak bardzo na kłamstwie, ale na jego u nastolatków są niezwykle powszechne i mają wiele przyczyn. Aby sobie poradzić z nimi i z trudnościami na poziomie rodziny, jedną z głównych strategii jest zmiana relacji z młodą osobą. Musisz stworzyć przestrzeń do asertywnych dialogów, które pozwolą zrozumieć dynamikę i powody, dla których nastolatki może Cię zainteresować ...

Co zrobić? Joanna Szulc. 26.08.2021. Marihuana: jak rozmawiać z dzieckiem (matt maloney/unsplash.com) Tydzień temu znalazłam w pokoju mojego 16-letniego syna skręta marihuany. Nie mam pojęcia, skąd go ma i czy już wcześniej palił marihuanę. Jestem w szoku. Chyba powinnam z nim porozmawiać, ale nie mam pojęcia, od czego zacząć

Żeby kogoś poznać, trzeba z nim rozmawiać, bo znać osobę to dużo więcej, niż tylko wiedzieć, jak wygląda. Niestety, często nawet w rodzinach nie mamy czasu na poznawanie człowieka, z którym mieszkamy. "Poznawanie" jest odpowiednim słowem, bo to jest proces, który nigdy nie może być skończony, gdyż wnętrze człowieka też nie jest skończone, zmienia się i rozwija z biegiem lat. Rodzicom powinno szczególnie zależeć na poznaniu własnych dzieci. Doświadczenie pokazuje, że nie jest łatwo zachęcić, zwłaszcza nastolatków, do tego, aby opowiadali o sobie. Często to rodzice nieświadomie zamykają swoje dzieci i siebie na dialog, a właśnie dialog jest najlepszą drogą do poznania drugiego człowieka. Pierwszą zasadą komunikacji z nastolatkiem jest cierpliwe słuchanie. Nic nie mówiąc, nie ponaglając, nie zajmując się w tym czasie niczym innym. To trudne, gdy różne rady i komentarze same cisną się nam na usta. Młodzi ludzie często nie chcą nic usłyszeć, chcą się tylko wypowiedzieć. Jeśli zobaczą, że są słuchani, to chętnie będą mówić. Pomocą do otwarcia dziecka na dialog jest podzielanie jego zainteresowań. Czasem trzeba posłuchać muzyki, której słucha dziecko, pooglądać z nim filmy, które ogląda, przeczytać te same książki… Wsłuchaj się potrzeby w dziecka, pozwól mu mieć własne zainteresowania i na tyle, na ile możesz, towarzysz mu w nich. Jeśli nie możesz towarzyszyć, to ich nie bagatelizuj i nie ośmieszaj. Nie wyśmiewaj gustu nastolatka, jego sympatii, sposobu załatwienia jakiejś sprawy itd. Można też pomóc własnemu dziecku "otworzyć się", samemu opowiadając o tym, co robimy, co nas cieszy w naszej pracy i życiu. To nie musi zadziałać od razu, ale opowiadając o swoim życiu, zachęcimy dziecko, aby się odwzajemniło. I jeśli już zacznie coś mówić, to… słuchajmy. W otwieraniu się na dialog sprzyja przestrzeganie reguł: nie "przesłuchuj", zadając za dużo pytań zawsze cierpliwie słuchaj odpowiedzi nie zwracaj się jak do malucha, ale traktuj jak partnera poproś czasem dziecko o pomoc czy radę unikaj "kazań", zwrotów typu: "Kiedy byłam w twoim wieku…" mów krótko i konkretnie nie porównuj: "Inni mają lepsze stopnie, a ty co?" lub: "Nic nie umiesz jak twoja matka" nie krytykuj, a przedstawiaj swoje oczekiwania nie bagatelizuj: "Nic się nie stało…" zabraniając czegoś, pamiętaj o argumentach, i nigdy nie mów: "Nie, bo nie, i już", "Zabraniam ci i koniec", "Dopóki mieszkasz w moim domu, masz robić, co ci każę"… nie manipuluj dzieckiem, mówiąc: "To ja się tak dla ciebie poświęcam, a ty co?" nie wydawaj rozkazów: "Masz tak zrobić, bo ja tak mówię…", ale poproś lub zaproponuj wybór nie zrzędź częściej chwal nastolatka, nawet za drobiazgi nie podnoś głosu, tylko pozwól synowi czy córce przedstawić swój punkt widzenia jeśli dziecko pyta o coś, zawsze wyjaśniaj mu swój punkt widzenia nie wydawaj wyroków: "Nigdy się tego nie nauczysz", "Stale się za ciebie wstydzę". Dialog to zdecydowanie więcej niż przedstawienie swoich poglądów. Jest on drogą do zrozumienia drugiego człowieka, zbliżenia się do niego i współdziałania z nim. Dialog jest drogą rodzica do dziecka. Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.

Także eksperci, z którymi rozmawialiśmy nie mają wątpliwości, że pracodawca mając podejrzenie co do stanu trzeźwości pracownika może, a nawet powinien, to sprawdzić. Podstawą jest nałożony na niego obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa pracy. Bezpośrednio wynika on z art. 207 i art. 212 Kodeksu pracy.
Praktyczne porady dla rodziców, którzy złapali nastoletnie dziecko podczas kradzieży. Jak poprawnie reagować na sytuację? Instrukcje 1 Nie krzycz ani nie karcaj nastolatka. Lepiej, w pewnym stopniu, zignorować sam fakt kradzieży. Skieruj swoje wysiłki, aby przywrócić ufne relacje z dzieckiem, zainteresuj się jego sukcesem w szkole, zapytaj o jego hobby, pochwal się za sukces. Możesz pokazać dziecku małą niespodziankę w postaci prezentu. Taka nieodpowiednia reakcja rodziców sprawi, że dziecko będzie się wstydzić swojego czynu i żałuje za to, co zrobił. 2 Jeśli dziecko jest trudne do komunikowania się z rówieśnikami,więc może przekupić ich dobrą gotowość do siebie, zwłaszcza jeśli faceci upokarzają i śmieją się z niego, ponieważ nie ma żadnych modnych, drogich rzeczy. Dziecko, próbując osiągnąć swój poziom, uciekając się do kradzieży. Trzeba pomóc dziecku w inny sposób, aby przyciągnąć uwagę rówieśników lub spróbować zaprzyjaźnić się z facetami, którzy mają takie same zainteresowania. Prawdziwi przyjaciele interesują się samą osobą, jej cechami, a nie jego materialną sytuacją. 3 Nastolatek może używać kradzieży jakosposób samostanowienia. Uważa się za dzielnego, zaradnego człowieka, który jest gotowy na ryzyko, nie boi się niczego i działa przeciwko zakazom. Pomóż dziecku znaleźć inne sposoby na autoafirmację. Zwróć uwagę, że za jego czyny odpowiada osoba dorosła, odważna i niezależna. 4 Kradnąc od rodziców, dziecko może ćwiczyćprotest przeciwko zasadom. Dzieje się tak wtedy, gdy życie rodzinne nastolatka podlega ścisłej kontroli, nałożonych wiele ograniczeń, dziecko ma prawie żadnej osobistej przestrzeni. Zrewidować zasady wychowania w rodzinie, dziecko musi mieć wystarczająco dużo swobody. Lepiej jest, aby zachęcić go, aby pokazać większą odpowiedzialność, można dać dziecku więcej obowiązków związanych z rodziną i domem. 5 Przyczyną kradzieży może być wymuszenierówieśnicy, którzy są starsi i silniejsi. Zastraszanie i upokarzanie ze strony agresywnych facetów może skłonić dziecko do kradzieży. Najważniejsze jest, aby dowiedzieć się sytuacji w czasie. I karz chuliganów. Więc nie krzycz, nie prowokuj dziecka, najpierw spróbuj znaleźć powody jego działania. Bądź zawsze otwarty. W przyszłości nastolatek natychmiast zwróci się do Ciebie o pomoc. Twoje dziecko będzie wiedzieć, że nie spotka się z krytyką w swoim adresie, ale z niezbędnym wsparciem. Wskazówka 2: Co zrobić, gdy samochód zostanie skradziony z tablicami rejestracyjnymi Główną cechą wyróżniającą samochód na drodzeto państwowa tablica rejestracyjna, to rodzaj "wizytówki" samochodów. Znaczenie tej tabliczki z liczbami i literami jest trudne do przecenienia, i to jest znane nie tylko przez właścicieli samochodów przestrzegających prawa, ale także przez przestępców. Dlatego kradzież tablic rejestracyjnych jest dość powszechna. Najważniejsze, że musisz pamiętać właściciela samochodu: jeśli był podobny incydent z nim, w żadnym wypadku nie powinien panikować. Jest wyjście, a nie jedno. Po co kraść tablicę rejestracyjną? Kilka lat temu przestępcy pojechali kraść, aby ukryć skradziony samochód przy pomocy cudzego numeru. Teraz złoczyńcy są motywowani przez okup, który następnie planują uzyskać od właściciela. Większość właścicieli samochodów nie chce kontaktować się z policją drogową w celu uzyskania nowych numerów, zważywszy, że do tego będą musieli stać w długich kolejkach. Największe niebezpieczeństwo zagraża właścicielom "atutów". Nie trzeba być naukowcem, aby zrozumieć prosty fakt, że prawie nikt nie będzie chciał rozstać się z interesującą kombinacją liczb i liter, które ma na numer, za który może zapłacić przyzwoite pieniądze. Na drugim miejscu po "pięknych" tablicach rejestracyjnych są numery z innych regionów, perspektywa udania się do miejsca rejestracji w celu ponownego wydania dokumentów jest daleka od działaniaTak się stało: przychodząc do swojego samochodu, właściciel nie widział liczb. Najprawdopodobniej na przedniej szybie będzie kartka papieru z kontem bankowym i kwotą, która ma zostać przekazana. Wielkość wykluczenia zależy od bezczelności złoczyńcy i może wynosić od 1,5 do 10 tysięcy rubli. Nie panikuj i spiesz się, aby przelać pieniądze. Nawet jeśli właściciel jest hojną osobą i zdecydował się na przekazanie określonej kwoty, nie ma gwarancji, że otrzyma numery z powrotem. Osoba atakująca może po prostu użyć słabości i najpierw zwrócić jedną liczbę, a na drugą wymagać kolejnego czerwcu 2013 r. Do rozpatrzenia przez Dumę Państwowąwprowadzono projekt ustawy, zgodnie z którym "piękne" numery samochodów można nabyć nie poprzez blat, ale całkowicie legalnie. Poprawka została odrzucona przez wiedzieć, że najprawdopodobniej został skradzionypokoje znajdują się w pobliżu miejsca kradzieży. Jeśli istnieje przyjaciel, który zgadza się pomóc w wyszukiwaniu, nie będzie niepotrzebne wołanie o pomoc. Razem szybciej można przeszukać pobliskie terytorium, zwracając uwagę na miejsca, w których można ukryć tablice rejestracyjne, nawet w przypadku pojemników na śmieci. Jeśli przestępstwo miało miejsce na dziedzińcu, to przede wszystkim należy zwrócić uwagę na wizjery wejść, wielu złodziei uważa to za idealne rejestracyjna w samochodzie najlepiej jest za pomocą śrub "tajemnic", których nie można odkręcić za pomocą zwykłego przepisyJeśli liczby nie zostały znalezione, to są dobrenowości. Od 15 października 2013 r. Wchodzi w życie nowa regulacja techniczna, zgodnie z którą właściciel samochodu, który stał się ofiarą kradzieży numerów samochodów, może nie mieć zastosowania do policji drogowej. Możesz zamówić pokoje w organizacji, która posiada licencję na wytwarzanie państwowych znaków rejestracyjnych w dowolnym regionie, niezależnie od miejsca rejestracji samochodu. Aby zamówić nowe numery, wystarczy dostarczyć zaświadczenie o rejestracji pojazdu. Proces zwrotu skradzionych numerów stał się łatwiejszy, teraz nie musisz iść do wydziału policji, napisać oświadczenie o kradzieży lub utraty numeru. Przed zatwierdzeniem nowych przepisów nowe numery można było zamówić tylko w przypadku uszkodzenia starych, a zepsute tablice rejestracyjne powinny zostać zwrócone. Wskazówka 3: Przyczyny i zapobieganie kradzieży dziecka Wszyscy rodzice, bez wyjątku, wierzą w tonajlepszy dziecko, dobry i uczciwy i, oczywiście, nigdy nie będzie w stanie wziąć kogoś innego, ale jak pokazuje praktyka, nie jest. Oczywiście nieprzyjemne jest uczyć się, że dziecko kradnie, a zatem kłamie. Ale zatrzymanie się i karanie jest tylko wtedy, gdy istnieją dowody. Nie ma pewności, czy nie ma wątpliwości, to należy najpierw wyjaśnić, a następnie do winy, bo jeśli nie, to dziecko jest zły i nie ufa zamyka w sobie, albo, co gorsza, będzie to robić na złość. Kradzież nastolatka ma wiele przyczyn. 1. Impulsywność tak zwana chcę i wezmę, ale z reguły spotyka się u dzieci w młodszym wieku, w wieku 5-7 lat. Dzieje się tak głównie u dzieci, które nie mogą kontrolować siebie. I to zachowanie idzie z Przyciąganie uwagi rodziców. Dzieci pozbawione uwagi, z powodu rozwodu lub zatrudnienia rodziców, przyciągają w ten sposób swoją złość, która im pasuje. On idzie do skrajności, jeśli tylko został zauważony. Warto poświęcić więcej uwagi i ten kaprys Kleptomania. Tutaj pomoc specjalisty jest już potrzebna, ponieważ jest to poważna choroba psychiczna. Ale jest to rzadka choroba, 5% dorosłych choruje na nią, chociaż Amerykanie udowodnili, że nawet z tych 5%, połowa symuluje Lokalizacja kolegów z klasy i przyjaciół. To dziecko kupuje lokalizację rówieśników. W szkołach zdarzają się przypadki nadużyć, a do spłacenia potrzebne są skradzione pieniądze. Kiedy dziecko jest wymuszane przez rówieśników pieniędzy lub dzieci bardziej dojrzałe, musisz pomóc nawiązać z nimi kontakt, jeśli nie jest to możliwe, skontaktuj się ze szkolnym psychologiem. Są chwile, kiedy jedynym rozwiązaniem jest zmiana Autofirmacja. Udowodnij wszystkim ludziom i całemu światu, że jest odważny i nie przeszkadza mu. W tej sytuacji rodzice z reguły nie są w stanie poradzić sobie samodzielnie, potrzebny jest Protest lub zemsta. Kontrola lub, jego zdaniem, nieuczciwe podejście do nastolatka, powoduje agresję i takie zachowanie. W tej sytuacji warto rozmawiać z dzieckiem, tłumacząc mu, że to nie jest kontrola, ale obowiązki, które są członkami sposobów na zapobieganie w rodzinie nie powinny być dostępne dla powinno wiedzieć od dzieciństwa, że ​​w rodzinie każdej są rzeczy określić określoną kwotę to możliwe, dziecku należy zapewnić wszystko, co jest niezbędne dla jego wieku. Pokaż przykład nie tylko fizycznie, ale także w mowie potocznej. Tłumaczenia w kontekście hasła "nastolatkiem z" z polskiego na angielski od Reverso Context: Typowe, jeśli jesteś nastolatkiem z problemami i twój stary popełni samobójstwo. zapytał(a) o 10:57 Co zrobić jak ona tak kłamie ? Mam w klasie taką Lene i ona ciągle kłamie. 2 lata temu gadałam z nią ciągle przez telefon i coś tam powiedziałam jej, ze chce zacząć jeździć konno. A ona wtedy, że ma własnego konia fryza, biały, ma na imię piorun, ona już skacze, jeździła na zawody. Wtedy się nie znałam na koniach i nie wiedziałam że są białe fryzy. Nie ma takich, są tylko kare. Ona niby kiedys przepłynęla z tatą 5 km w morzu w 5 godzin, tlenu starczyło im na 6 godzin. A jej mama i siostra łynęly statkiem. Ona wtedy przepłynęła z jednej wyspy do drugiej i jeszcze nurkowala. Kiedyś na wf powiedziala, że strzelała z broni wujka (podala nazwe, ale nie pamietam) do dzika, pierw był taki jak ona (czyli 150 coś albo 160 cm coś), potem był jak Gaba, potem jak Marysia), strzelala z tej wieży (chodzi o ambone. Nawet nie umiala nazwać jej), że jej wujek ma huskiego i ona była ciagnieta psim zapzęgiem przez niego (huskiego). Że miala tylko się dlugo nie logowala jakieś 2-6 miesięcy i jej usunęli (niemożliwe).My z dziewczynami mamy jej dość. Ona się przechwala, ciągle nas klamie, a my udajemy, ze jej wierzymy ale międzysobą gadamy ze nikt jej nie wierzy. Nie mamy odwagi jej wygarnąć, bo jest grupa i silna, i prawie pobiła wike (rzuciła się na nią i ją przygniotła, wykręciła jej rękę, na tomka się rzuciła, na daniela). Dlatego sie jej boimy. Jest agresywna. Ona niby chodziła kiedyś na piłkę nożną, akigo, judo, zapasy, karate itd... Jak wiadomo, że ma wf będziemy biegać na 600 m, to ona w szatni mówi, że ona zejdzie po drugm okrażeniu, a nigdy nie schodzi. Ona tak mówi, zeby pokazać że jest odważna, niczego się nie boi. Przez te kłamstwa jest lubiana, koleguje się z dwoma najpopularniejszymi chłopakami z klasi itd... CO mamy z nią zrobić ? Ona jest bardzo agresywna ! Mamy jej dość. Moja siostra miała problem z przyjaciółką, że ta przyjaciólka niby jeździ konno i wgl. Ona kłamała moją siostrę o tym, ze jeźdiz konno. ANia (moja siostra) poradzła sie mamy co z tym zrobic, a moja mama, ze najlepien odpuścic, dziecko ma wybujałą wyobraźnie czasami, zeby być lubianą. Zgadzam sie, Lena tez ma wybujałą wyobraźnię. Co zrobić z Leną ? Nikt się jej nie postawi. Podobno matka nie ma nad nią władzy. Przkład:Sandra była u Leny. Julka (siostra Leny) jadła loda i kapł jej na dywan. Mama Leny mówi do Julki, zeby to sprzątnęla, a lena tak się odzywa:K*rwa ! CHyba tyjesteś od sprzątania, a nie my ! I mama leny sprzątnęla. Ojciec jest za granicą, matka nie ma władzy nad córką. CO mamy zrobić z nią ? chcemy zalatwiać tego przez pedagoda, rodziców ani nauczycieli. Chcemy żeby ona tak nie kłamała. Mamy się odezwać do niej ? każdy boi sie o własne życie Odpowiedzi Sandra była u Leny. Julka (siostra Leny) jadła loda i kapł jej na dywan. Mama Leny mówi do Julki, zeby to sprzątnęla, a lena tak się odzywa:K*rwa ! CHyba tyjesteś od sprzątania, a nie my ! to jest dziwne naprawde ale myślę idzcie do niej grupą i pogadajcie z nią a jak nie pomoże po jakims czasie tzn tydzien albo miesiąc to niestety trzeba pójśc do psychologa może ona ma jakieś problemy ? w domu finansowe ? albo oczywiscie brak ojca ;/ to kolega mój miał to może tak wpływać na dziecko ale spróbujcie lepiej żeby po waszej rozmowie zrozumiała bo jak pójdziecie do psychologa szkoły to może być gorzej chyba że lepiej po jakimś czasie :)) Mam nadzieję ze pomogłem jak by co to pisz na priv spróbuje pomóc ;] Po prostu powiedz żeby nie kłamała. Jak Cię zaatakuje , pobije to później będzie afera. Jak matka nie ma władzy nad córką to przecież jest problem rodzinny i poniosą konsekwencję, matka i córka nie? milcia23 odpowiedział(a) o 11:05 Sa dwa wyjscia 1. Pogadajce z nią 2 nie zwracajcie na nią uwagi ;/ blocked odpowiedział(a) o 11:08 Uważa że Jesteś gorsza bo tak jest Im sorry taka już jesteś ..Nic nie poradzę na twoją denność Adziula5 odpowiedział(a) o 11:14 No na pewno podejdź do niej całą grupą z koleżankami które jej nie wierzą i jak ci coś będzie mówiła domu mam tarantulę to powiedz że jej po prostu nie z tym się jej czy ten fryz jej jeszcze żyje i jeszcze raz zapytaj jakiej jest maści(koloru).Jak ci powie ,że biały to po prostu powiedz,że nie ma takich tylko jak by przepłynęła 5 km? prostu wal prosto z tak pobije chyba zdaje sobie z tego sprawę jakie mogą być tego konsekwencje!Nie bój się! No wybacz no to jak wy chcecie to rozwiązać jak się jej boicie i nie chcecie iść do starszych z tym? Telepatią? Weźcie pomyślcie. Idźcie z tym do wychówy albo same z nią pogadajcie. Przecież was nie zadźga Jaka idiotka ; DMoże po prostu się do niej nie odzywaj . A jak coś do cb mówi to ją ignoruj i tyle ; D Musicie cos zobic , bez doroslych sie nie da :) Kidα odpowiedział(a) o 10:34 Powiedz gdzie mieszkasz, przyjdę do waszej szkoły i jak odpysknie to jej w morde walne ;) bo mówisz że ma coś 150/160 cm? To szkoda że mnie tam nie ma bo ja mam 168 a chodze do 1 gimnazjum, nie jestem gruba ale ciągle cwicze i mam, nie powiem, duże mięsnie. Nie jestem agresywna ale na wf raz to jedna mnie ciągnęła i szarpała (uważa się za najlepszą z wf ;D) to jej tak rypnęłam łokciem że [CENZURA]ła o podłogę. Ta twoja koleżanka to Jakaś psycholica :O zupełnie w życiu bym na mamę tak nie krzyknęła! U nas też tak kłamie taka koleżanka ona jedynie co to potrafi coś powiedzieć komuś. Dlatego łatwo sie jej wygarnia. Ty masz trudną sytuację... wiem. Weź się umów z koleżankami albo znajdź jakąś silną koleżankę i jej dojebcie, postraszcie. A skąd wy możecie wiedzieć czy to nie jest prawda ?Ona jest jakaś chora psychicznie jej żeby leczyła się u psychiatry ;) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Na rynku możemy znaleźć mnóstwo pozycji dla rodziców nastolatków. Po co tworzyć kolejną? Czym ta pozycja różni się od innych? Czy jest wyjątkowa? Czy warto j
fot. Fotolia Nastolatek to często bunt i skrajne emocje. W tej kwestii nic się nie zmienia od lat. Wielu z nas niestety nie wie, jak się zachowywać, gdy dziecko ciągle pyskuje i podnosi głos. Wydaje się, że żadna metoda nie działa. Niemiłe odpowiedzi, ogniste komentarze, arogancja – czy naprawdę nic się nie da z tym zrobić? Sprawdź! Skuteczne sposoby na pyskującego nastolatka Wyrażanie swojego zdania nie jest niczym złym – również w przypadku nastolatków. Każdy ma do tego prawo niezależnie od wieku. Chodzi tylko o to, żeby robić to we właściwy sposób. Jak rozmawiać z nastolatkiem? Jeśli masz w domu pyskatego nastolatka z pewnością tych kilka wskazówek ci się przyda. Nie wdawaj się w rozmowę, jeśli widzisz, że dziecko jest zdenerwowane i zaczyna się unosić. Przerwij dyskusję podkreślając, że wrócicie do tego jak się uspokoi. Zawsze bądź konsekwentna, a szybko zobaczysz efekty. Nie daj się sprowokować. Zachowaj zimną krew. Chwilami może być ci ciężko, będziesz mieć ochotę coś wykrzyczeć, ale musisz się opanować, jeśli nie chcesz kolejnej awantury. Odpowiadaj krótko, rzeczowo, bez emocji . Jeśli widzisz, że rozmowa idzie w niewłaściwym kierunku, spokojnie ją przerwij i przełóż na inny termin. Pamiętaj, że twoje dziecko cię obserwuje i to od ciebie uczy się, jak rozmawiać i panować nad emocjami. Mów o swoich uczuciach. Nie bój się oświadczyć młodemu gniewnemu, że jest ci przykro, gdy podnosi głos. Dużo rozmawiaj z dzieckiem. Najlepiej wtedy, gdy oboje jesteście spokojni. Pytaj, staraj się dotrzeć do sedna problemu i nie narzucaj swojego zdania. Więcej słuchaj, a mniej mów. Nie staraj się za wszelką cenę wymusić coś na dziecku. Pozwól mu zachować swoją indywidualność i swoje zdanie na jakiś temat. Uszanuj je, ale poproś, by twoje zdanie też było szanowane. Poświęcaj swojemu nastolatkowi jak najwięcej czasu. On ma swój świat i swoje zajęcia, ale wbrew pozorom ciebie też potrzebuje. Jeśli wiesz, że nigdzie nie wychodzi, możesz mu zaproponować, że zrobicie coś wspólnie. Jeśli odmówi, nie złość się. Może następnym razem sam coś zaproponuje. Gdy pytasz, nie rób tego na zasadzie przeprowadzania wywiadu. Młody, niezależny człowiek tego nie lubi. I tak powie ci tylko tyle, ile będzie chciał. Często rozmawiaj z dzieckiem jak równy z równym. Zainteresuj się tym, co lubi, na czym mu zależy i dlaczego. Możesz wyrazić swoje zdanie, ale zrób to tak, żeby nie urazić i nie krytykować nastolatka. Razem szukajcie rozwiązań nie oskarżając się wzajemnie. Szanuj zdanie swojego dziecka. Mów mu często, że go kochasz. Chwal go, gdy na to zasłuży. Nawet, jeśli będą to tylko drobiazgi. Bądź oparciem dla swojego nastolatka. Niech wie, że zawsze może na ciebie liczyć. Unikaj rozpraw na temat tego, co twój nastolatek powinien, a czego nie powinien i że ty w jego wieku byłaś nieskazitelna. Może nie zdajesz sobie z tego sprawy, ale dorastające dzieciaki takie pouczanie bardzo denerwuje. Nie oznacza to, żebyś nie mówiła nic, ale rób to z wyczuciem. Poza tym musisz wiedzieć, że nie to, co mówisz najbardziej w tym wieku trafia do dzieci, ale to, co robisz. Dorastające dzieciaki obserwują rodziców i z czasem zaczynają nieświadomie ich naśladować. 25 rzeczy, które powinien usłyszeć od rodziców każdy nastolatek
Audycja Anny Sojki w Radiu Katowice, w której gościem była Beata Cielecka, filmoznawca, specjalista ds. PR ROM-E „Metis” w Katowicach, 19 marca 2020 r. Of the many battles to contend with when raising teens, lying can be the most frustrating and debilitating for parents. Myśli kłębią się w twojej głowie: Dlaczego nastolatki kłamią? Czy mój nastolatek zawsze będzie kłamcą? Gdzie mój nastolatek nauczył się tego nieuczciwego nawyku? Możesz też zastanawiać się, jak powstrzymać nastolatka przed kłamstwem, a jednocześnie czuć się głęboko sfrustrowany, że nastolatek nadal kłamie, mimo że wiesz, że nie mówi ci prawdy. Pomyśleliśmy, że spodobałoby ci się również: Te uczucia są całkowicie normalne, ale niekoniecznie pomocne, jeśli chodzi o zmianę zachowania twojego nastolatka. Tak trudne, jak może się to wydawać w chwili, kiedy nastolatki kłamią, jest to świetna okazja do rozwoju relacji i do nauczania nastolatków o uczciwości. Why Do Teenagers Lie? Więc, dlaczego nastolatki kłamią? Co ciekawe, kłamstwa nastolatków są częścią normalnego procesu rozwojowego. Na tym etapie swojego życia nastolatki chcą się od Ciebie oddzielić, aby stworzyć nową, dorosłą tożsamość. Czasami proces ten objawia się poprzez kłamstwo, zwłaszcza gdy nastolatki dostrzegają, że ich działania nie idą w parze z ideałami i moralnością ich rodziców. Konkretnie, nastolatki kłamią, gdy: Nie chcą mieć kłopotów; Jesteś na nie zły; Czują, że twoje postrzeganie ich się zmieniło; lub Mogą uzewnętrzniać głębszą, bardziej wewnętrzną walkę emocjonalną Ponieważ istnieje tak wiele odpowiedzi na pytanie Dlaczego nastolatki kłamią, zachęcam rodziców, aby byli ciekawi, a nie wściekli. Kłamstwo może wydawać się osobistym atakiem przeciwko wszystkiemu, czego nauczyłeś swojego nastolatka. Ale faktem jest, że twój nastolatek jest człowiekiem i czasami popełnia błędy w swoich próbach posunięcia się naprzód w życiu. Gdy poświęcisz czas na zrozumienie, dlaczego twoje dziecko kłamie lub co próbuje osiągnąć kłamiąc, możesz zacząć tworzyć ścieżkę, która prowadzi je do podejmowania lepszych decyzji. W szczególności nauczysz nastolatka, jak uświadamiać sobie jego wewnętrzne potrzeby i jak zewnętrznie wyrażać te potrzeby, aby je zaspokoić – bez konieczności wymyślania fałszywych historii. Przedstawiam kilka strategii, które pomogą nastolatkowi pozbyć się kłamstwa. W mojej pracy z rodzinami, kiedy spotykam się z nastolatkami i kłamstwami, radzę rodzicom, aby zrobili następujące rzeczy: Stwórz bezpieczną przestrzeń. Zanim nastolatki powiedzą prawdę, muszą wiedzieć, że ich głos zostanie wysłuchany i że będą wspierane w swoich próbach samodzielnego podejmowania decyzji. Mając przestrzeń do zbadania, jak robić rzeczy po swojemu, nastolatki uczą się, że nie muszą kłamać, aby rozwiązać problemy, dostać to, czego potrzebują, lub zyskać większą niezależność. Pytaj o prawdę. Niezależnie od tego, ile razy rozmawialiście o kłamstwie w przeszłości, kiedy pojawia się nowy przypadek kłamstwa, nadchodzi czas na kurs odświeżający. Wyjaśnij nastolatkowi, co dla Ciebie oznacza uczciwość i podziel się z nim powodami, dla których chciałbyś poznać całą historię. Możesz również zaproponować alternatywne sposoby przekazania prawdy, takie jak wysłanie do ciebie SMS-a lub napisanie listu. Okaż świadomość. Podejmując próbę uzyskania prawdy, daj nastolatkowi do zrozumienia, że wiesz, iż nie znasz całej historii. Rób to jednak w sposób nieosądzający. Możesz na przykład wskazać na obserwacje fizyczne, które zauważyłeś w przeszłości, kiedy nastolatek nie mówi prawdy, np. mówi szybciej, wolniej itp. Działa to na dwóch poziomach: daje nastolatkowi do zrozumienia, że jesteś świadomy tego, kim jest, co wzmacnia waszą relację, a także daje mu do zrozumienia, że nadal czekasz na pełną wersję wydarzeń. Dyskusja o rozwiązaniach. Ten etap rozpoczyna się, gdy nastolatek opowie całą historię i nie będzie już kłamał, gdy zostanie o to zapytany. Może się więc zdarzyć, że zanim przejdziesz do tego etapu, będziesz musiał kilkakrotnie powtórzyć kroki od 1 do 3. Po przejściu do tego etapu zachęcam do rozpoczęcia dyskusji o tym, jak nastolatek może następnym razem zaspokoić swoje potrzeby bez kłamania. Również w tym przypadku należy zapewnić nastolatkowi bezpieczną przestrzeń, w której będzie mógł rozwiązywać problemy zamiast kłamać na ich temat. Możesz również wspólnie z nastolatkiem zastanowić się nad konsekwencjami kłamstwa następnym razem. Bez wstydu, bez obelg. Zachęcam również do wprowadzenia w domu zasady „bez wstydu, bez obelg” dotyczącej kłamstwa. Kiedy nastolatek martwi się, że zostanie obrażony, surowo ukarany lub zawstydzony za kłamstwo, będzie bardziej skłonny kontynuować kłamstwo – lub, co gorsza, rozwijać inne nieuczciwe zachowania – aby uniknąć tej negatywnej uwagi. Ponownie, pozostawanie spokojnym i nieosądzającym w obliczu kłamstwa nastolatka jest ważne. Czy chcesz więcej pomocy w egzekwowaniu konsekwencji? Choć może to być frustrujące, aby wiedzieć, że twój nastolatek kłamie, ważne jest, aby wziąć to w kroku. Modelowanie empatii dla swojego nastolatka będzie ilustrować, że rozumiesz strach przed karą i zakłopotanie z powodu złapania. Nie chodzi o samo kłamstwo, ale o to, czego nastolatek nauczy się o kłamstwie (w tym, jak na nie reagujesz), co spowoduje kontynuowanie lub zaprzestanie tego zachowania.
Choć nie każdy potrzebuje licznych przyjaciół, warto jednak, aby nastolatek miał w klasie kogoś bliskiego, z kim poczułby się bezpieczniej. Kluczowe w tej sytuacji jest zapobiegnięcie dalszej alienacji nastolatka. Jeśli nie będzie poprawy, najlepiej skorzystać z konsultacji szkolnego psychologa, który pomoże zdecydować, co dalej.
fot. Fotolia Przejście z gimnazjum do liceum to bardzo trudny okres w życiu każdego nastolatka. Licealista przestaje być traktowany jak dziecko. Nauczyciele oczekują większej samodzielności, rosną również wymagania edukacyjne. To czas, kiedy trzeba podjąć decyzję o swojej przyszłości zawodowej. Do tego nowa klasa, nowi koledzy i strach przed byciem niezaakceptowanym. Dziecko znajduje się w niezwykle trudnej sytuacji. Stres może dodatkowo pogłębić poczucie osamotnienia. Co zrobić, gdy nastolatek nie ma przyjaciół? Nie każdy szybko nawiązuje kontakty Problem z szybkim nawiązywaniem kontaktów z rówieśnikami może bardzo utrudnić nastolatkowi odnalezienie się w nowej szkole. Może zacząć uciekać, np. w świat gier komputerowych. Komputer nie powinien jednak zastępować dziecku relacji z drugim człowiekiem. Bardzo ważne jest, aby rodzice znaleźli czas na codzienna rozmowę z nastolatkiem, poświęcili mu mu więcej uwagi i zachęcali do kontaktów z rówieśnikami. Czasem trzeba pójść do psychologa Choć nie każdy potrzebuje licznych przyjaciół, warto jednak, aby nastolatek miał w klasie kogoś bliskiego, z kim poczułby się bezpieczniej. Kluczowe w tej sytuacji jest zapobiegnięcie dalszej alienacji nastolatka. Jeśli nie będzie poprawy, najlepiej skorzystać z konsultacji szkolnego psychologa, który pomoże zdecydować, co dalej. Dla osób z problemami w nawiązywaniu relacji są np. organizowane specjalne napisany na podstawie artykułu Alicji Daszkiewicz opublikowanego w czasopiśmie "Przyjaciółka". Chcesz wiedzieć więcej? Przeczytaj: Problemy nastolatków: jak poradzić sobie z niską samooceną?Problemy nastolatków: uzależnienie od narkotykówProblemy nastolatków: czy jesteś gotowa na współżycie?
Tagi dla innych określeń słowa kłamiący: inne określenia słowa kłamiący, inaczej kłamiący, synonimy wyrazu kłamiący, inaczej o kłamiącym, synonimy słowa kłamiący, wyrazy bliskoznaczne słowa kłamiący, synonim kłamiącego.
Ostatnia aktualizacja: 2020-02-20 | Średni czas czytania: 08:16 Komunikacja z dorastającym wnukiem często bywa trudna i skomplikowana. Odpowiednia doza cierpliwości oraz zrozumienia dla targających nastolatkiem emocji pozwoli Ci utrzymać łączącą Was więź. Dowiedz się, jak rozmawiać z nastolatkiem, aby utrzymać głęboką i trwałą relację, opartą na wzajemnym szacunku. Ratunku, mój wnuk dorasta! Jak to się stało? Jeszcze wczoraj Twój wnuk piszczał z radości na Twój widok, a jego ulubionym zajęciem było odkrywanie świata z Dziadkami. Dziś, na każde pytanie odpowiada zdawkowo, czasem używając słów, których nie rozumiesz. Gdy wychodzisz z propozycją spędzenia razem czasu, on kwituje je prychnięciem i wzruszeniem ramion. Niemal wpadasz w przerażenie, że ktoś podmienił Ci Twojego ukochanego wnuczka, ale po chwili uświadamiasz sobie, że to przecież osławiony „bunt nastolatka”. Twój mały wnuk nie jest już dzieckiem. Wiążą się z tym dwie wiadomości - dobra i zła. Zła jest taka, że Twój wnuk nigdy więcej nie przybiegnie do Ciebie z otartym kolanem i nie da się gilgotać podczas zabawy w Indian. Dobra wiadomość jest natomiast taka, że to nadal Twój wnuk, który Cię kocha i potrzebuje. Przy odrobinie wysiłku Wasza wspólna więź pozostanie silna, a Wasza relacja stanie się dojrzała. Inna, ale wciąż tak samo satysfakcjonująca. Nowe wyzwania w relacji Dziadkowie - wnuki Niestety, aby utrzymać Wasze dobre relacje, pewne sprawy muszą ulec reorganizacji, a Ty musisz zacząć traktować wnuka jako równego sobie małego dorosłego. Pogódź się z tym, że Twój wnuk ma już własne zdanie, własne opinie o świecie i jest autonomiczną jednostką mającą pełne prawo do własnych wyborów i przekonań. Z drugiej strony, wiek nastoletni nie uprawnia do decydowania o sobie w pełnej rozciągłości i nie zwalnia Cię z obowiązku wychowania wnuka. Wciąż powinieneś stać na straży jego prawidłowego rozwoju i w miarę możliwości chronić go od złych decyzji i niebezpiecznych sytuacji. Musisz to robić jednak z pozycji doradcy, a nie władcy. Twój wpływ na wnuka jest już niestety ograniczony i powinieneś się z tym pogodzić. Trudne relacje z nastolatkami Twój wnuk dorasta. Jego świat ulega kolejnej zmianie, a na jego drodze wyrastają nowe, trudniejsze wyzwania. Ma więcej obowiązków i spraw na głowie, powoli żegna beztroskie dzieciństwo. Wnuk zaczyna zdawać sobie sprawę z wyzwań, jakie czekają na niego, gdy stanie się pełnoletni. Ta świadomość bywa obciążająca i przygnębiająca. W życiu wnuka najważniejsi stają się rówieśnicy, a nieustanna chęć dostosowania się do grupy bywa męcząca i frustrująca. Zaczynają się też pierwsze miłości, a co za tym idzie także odrzucenie i niepowodzenie. Wiek nastoletni to także duże wyzwanie dla pewności siebie i poczucia własnej wartości. Buzujące hormony oprócz chwiejnego charakteru powodują także niedoskonałości w wyglądzie, co przy obecnym kulcie piękna, jest druzgocące dla młodego człowieka. To Ty jesteś dorosły i na Twoich barkach leży przygotowanie wnuka do dorosłego, szczęśliwego i spełnionego życia. Naucz go więc, jak radzić sobie z trudnymi emocjami, jak radzić sobie z porażkami i jak cieszyć się z sukcesów. Pokaż też, że relacja wnuk - Dziadkowie, wciąż powinna być dla Was ważna i że wciąż jesteś dla niego wsparciem. To wszystko byłoby ciężkie dla dorosłego, dlaczego więc oczekujemy, że (wciąż!) dzieci poradzą sobie z tym gładko i bezproblemowo? Uświadomienie sobie problemów Twojego wnuka i wyzwań jakie go czekają, pozwoli Ci łagodniejszym wzrokiem spojrzeć na jego zachowanie. Najczęstsze problemy w relacjach z nastolatkiem Każdy nastolatek jest inny i przejawia mniej lub bardziej trudne zachowania. Wiele zależy od charakteru dziecka, grupy rówieśniczej, z którą się utożsamia oraz od stylu komunikacji jego najbliższych. Będąc Dziadkiem nastolatka możesz spotkać się z trudnymi do zaakceptowania zachowaniami, takimi jak: niechęć do rozmowy i wspólnego spędzania czasu, izolowanie się, niewykonywanie Twoich poleceń i niewywiązywanie się z obowiązków domowych, krzyki, trzaskanie drzwiami, zachowania agresywne, oskarżanie dorosłych o niezrozumienie, kłamanie, pogorszenie wyników w nauce, wymykanie się z domu, eksperymentowanie z substancjami psychoaktywnymi, alkoholem, papierosami, narkotykami, dopalaczami. Trudności w wychowaniu nastolatka są zmorą rodziców i Dziadków. Uświadomienie sobie, że jest to nierozłącznie związane z dorastaniem i budowaniem własnej tożsamości, pozwoli Ci spojrzeć na sytuację obiektywnie. Spokój, empatia i zrozumienie dla (nie zawsze słusznych) wyborów wnuka, pozwoli Ci przetrwać ten okres buntu względnie łagodnie. Komunikacja z młodym dorosłym, czyli jak dotrzeć do nastolatka Relacje z nastoletnim wnukiem mogą być ciepłe i serdeczne oraz pozbawione złości, krzyków i wzajemnych oskarżeń. Wystarczy, że zastosujesz kilka zasad przydatnych w komunikacji z dojrzewającą młodzieżą. Sztuka skutecznej komunikacji z nastolatkiem to nie wiedza tajemna i masz wszelkie umiejętności, aby zatroszczyć się o satysfakcjonującą relację między Wami. Nie obędzie się bez zmiany Twojego nastawienia i dużej dawki cierpliwości i empatii, ale na pewno szybko uda Ci się poprawić Wasze relacje. Unikaj słowa „NIE” Relacje z dorastającymi dziećmi, często odbierane są przez opiekunów jako walka. Bombardują oni nastolatka zakazami i nakazami. Sfrustrowani krzyczą coraz głośniej: „nie”, „przestań”, „nie rób”, „zrób”, „źle”. Pomimo wysiłków i głośnego wyrażania swojej woli, komunikaty jak echo odbijają się od nastolatka. Powoduje to złość i niezadowolenie dorosłych oraz zamknięcie się w sobie nastolatka, który czuje się jak więzień lub tresowane zwierzę. To prosta droga do oddalenia się od siebie i czasem bezpowrotnego przerwania łączącej Was więzi. Zamiast wydawać mu polecenia staraj się rozmawiać z wnukiem z pozycji partnera. Używaj słów „proszę” i „dziękuję” oraz zawsze argumentuj swoje oczekiwania wobec wnuka. W bibliotece lub księgarni zapytaj o pozycje książkowe traktujące o skutecznej komunikacji, szczególnie z nastolatkami. Znajdziesz tam psychologiczne mechanizmy rządzące komunikacją międzyludzką i odkryjesz, że sztuka rozmowy jest tak naprawdę prosta. Zamiast, metaforycznie mówiąc, strzelać z armaty do wróbla, wystarczy na chwilę się zatrzymać i przeanalizować sytuację. Gdy uświadomisz sobie, że Twój wnuk się zmienił, zrozumiesz że czas również na zmiany w Waszej komunikacji. To co kiedyś zdawało egzamin, teraz nie wystarczy by komunikować się skutecznie. Dlatego należy odkryć nową, wspólną nić porozumienia. Spójrz na siebie z dystansem Nasze ego często nie pozwala nam dostrzec naszych błędów, ale jeśli borykasz się z problemami w komunikacji z nastolatkiem, warto zacząć zmiany od siebie. Zadaj sobie kilka pytań i odpowiedz na nie szczerze. Kiedy sam byłeś nastolatkiem: Jak reagowałeś na ustalone reguły i wydawane Ci polecenia, gdy byłeś nastolatkiem? Jak się czułeś, słysząc krytykę dorosłych? Jaki wpływ na Twoje poczucie własnej wartości miały nadawane Ci etykiety typu „leń”, „niegrzeczny”, „okropny”? Czy twarde zakazy, albo z drugiej strony, zbytnia pobłażliwość były skuteczne w komunikacji z Tobą? Gdybyś mógł cofnąć czas, co zmieniłbyś w komunikacji pomiędzy Tobą a Twoimi rodzicami? Najlepiej wykonaj te zadanie pisemnie i zanotuj wszystkie odczucia i refleksje, jakie przyjdą Ci do głowy. Proste ćwiczenie uświadomi Ci, jak może odbierać Cię Twój dorastający wnuk. Po wykonanej analizie, zanotuj najważniejsze sprawy, które warto między Wami zmienić lub uzdrowić. Zwróć także uwagę, czy nie wymagasz od swojego wnuka zbyt wiele. Czy nie prowokujesz kłótni i awantur o błahostki, które tak naprawdę nie mają znaczenia? To, czy Twój wnuk zje śniadanie, albo czy zimą włoży czapkę naprawdę nie spowoduje końca świata. Warto pozbyć się nawyku walki o drobnostki i wydatkować swoją energię na ważniejsze sprawy. Sztuka konstruktywnej komunikacji to ważna umiejętność. Posiadasz wszelkie niezbędne środki i umiejętności, by być dobrym nauczycielem życia dla Twojego wnuka. Jeżeli wciąż masz problemy w rozmawianiu z nastolatkiem, zadaj sobie pytanie, czy robisz wszystko aby to zmienić? Czy starasz się dotrzeć do wnuka na różne sposoby, czy też urażony czekasz na jego ruch, mówiąc sobie, że to jego wina, a Ty nie masz sobie nic do zarzucenia? To niełatwe ciągle wychodzić z inicjatywą i często ustępować wnukowi, ale musisz się z tym zmierzyć. Jesteś przecież dorosły, więc obrażanie się zostaw swojemu nastoletniemu wnukowi! Uzbrój się w cierpliwość Najważniejsza rada dla Dziadków nastolatka może być streszczona w jednym zdaniu: „zachowaj spokój”. Niestety, w wielu momentach Twoja cierpliwość zostanie wystawiona na próbę, a Twój wnuk będzie badać granicę Twojej wytrzymałości. Pod żadnym pozorem nie daj się sprowokować. Zaczepki i ataki na Twoją osobę odpieraj w sposób zrównoważony i przemyślany. Krzyk, złość i gniew nie pomogą Wam w niczym. Gdy Twój wnuk zachowuje się nieodpowiednio, jest wulgarny, czy nie wykonuje Twoich poleceń, wytłumacz mu spokojnie czego od niego oczekujesz i z jakiego powodu. Powiedz też, że boli Cię jego zachowanie i że chciałbyś porozmawiać z nim o tym, dlaczego tak się zachowuje. Bądź jednak szczery, nie staraj się grać na jego uczuciach, ani szantażować go emocjonalnie. Wysłuchaj dokładnie argumentów wnuka i postaw się na chwilę w jego położeniu. Może w ten sposób uda Wam się znaleźć kompromis. Bądź wyrozumiały Przygotuj się na to, że czasem słowa lub zachowanie nastolatka mogą być dla Ciebie bardzo bolesne i dogłębnie Cię zranić. Nie zapomnij wtedy, że wnuk nie zawsze mówi to co czuje i w głębi serca wcale nie chce Twojego smutku. Powiedz mu wtedy, że czujesz się urażony i że nie ma akceptacji dla obrażania Twojej osoby. Wytłumacz mu, że jego wolność, kończy się tam, gdzie zaczyna się wolność innego człowieka. Przyjmuj przeprosiny wnuka i nie gniewaj się zbyt długo. Pielęgnowana uraza nie przysłuży się nikomu. Daj wnukowi okazję do zrehabilitowania się za jego złe zachowanie i doceniaj jego starania na każdym kroku. Nie rozpamiętuj wypowiedzianych słów, czy krzywdzących czynów. Każdy zasługuje na drugą szansę. Traktuj wnuka z szacunkiem Interesuj się jego życiem, zainteresowaniami, sympatiami i problemami. Szczerze angażuj się w jego sprawy, mądrze doradzaj i pomagaj w zakresie swoich możliwości. Nigdy nie bagatelizuj jego małych spraw. Nie mów „to głupie”, „taki problem, to nie problem”, „martwisz się niepotrzebnie”. Jeżeli wnuk zwraca się do Ciebie z jakąś sprawą, to znaczy że dla niego jest ona ważna. Bagatelizowanie istotnych dla wnuka kwestii sprawi, że następnym razem nie zwróci się z nimi do Ciebie, w obawie przed wyśmianiem. Pielęgnuj Wasze nowe relacje i traktuj je jak drogocenną przyjaźń. Bądź z wnukiem szczery i troszcz się o jego zaufanie do Ciebie. Jeżeli mu coś obiecasz, dotrzymuj danego słowa, a odwdzięczy Ci się tym samym. Nigdy go nie okłamuj. Twój wnuk nie jest już małym dzieckiem i zasługuje na traktowanie go poważnie. Wyznacz granice Wyrozumiałość i empatia dla dorastającego wnuka jest bardzo ważna, nie można jednak akceptować wszystkich jego zachowań. Gdy Twój wnuk zachowuje się agresywnie, oszukuje, czy podkrada Ci pieniądze, musisz stanowczo i wyraźnie zareagować. Wytłumacz wnukowi, jakie zachowania (konkretnie) nie będą akceptowane przez Ciebie i przypomnij o najważniejszych zasadach jakie obowiązują w Waszych relacjach. Powiedz mu, że szanujesz go i oczekujesz od niego tego samego. Trzymaj także wspólny front z rodzicami wnuka. Jeżeli wiesz, że wnuk popadł w złe towarzystwo, ma problemy z prawem, czy pali papierosy, powinieneś powiedzieć o tym rodzicom dziecka. Drobne przewinienia nie powinny być komentowane na forum rodziny, ale zagrażające zdrowiu, życiu lub przyszłości wnuka - jak najbardziej. Dbaj o bliskość i wspólną więź Wiek nastoletni nie oznacza, że tracisz wnuka, który będzie Cię odwiedzał raz w miesiącu, a Wasze rozmowy skończą się na zdawkowym „Co w szkole?”. Wciąż możecie być przyjaciółmi i fantastycznie spędzać razem czas. Pielęgnuj wspólnie spędzane chwile i Wasze wypracowane przez lata przyzwyczajenia i tradycje. Zatroszcz się o to, by czas spędzony razem był ciekawy i atrakcyjny dla nastolatka. Nie oczekuj, że z radością będzie oglądał z Tobą kolejny odcinek telewizyjnego tasiemca, lub po raz setny słuchał opowiadań przy albumie zdjęć z Twojej młodości. Zamiast tego, zaproponuj mu wspólne wyjście na basen, wyprawę do muzeum, czy grę w Scrabble przy herbacie. Róbcie to, co Twój wnuk lubi i czym się interesuje, a jednocześnie także i Tobie sprawia przyjemność. Dużo rozmawiajcie. Rozmawiajcie o nim, o Tobie, o życiu, jego cieniach i blaskach. Niech Twoja mądrość i doświadczenie życiowe będzie przewodnikiem w życiu wnuka. Daj mu jednak przestrzeń na podejmowanie jego własnych decyzji i popełnianie błędów. Jak rozmawiać z nastolatkiem - najczęściej zadawane pytania Mam cudowną wnuczkę, która właśnie wchodzi w wiek nastoletni. Jesteśmy ze sobą blisko, ale coraz częściej czuję, że nie zawsze umiem do niej dotrzeć. Proszę o propozycje książek na temat relacji z dorastającym nastolatkiem. Na rynku wydawniczym znajdziesz wiele interesujących pozycji, które pomogą Ci w komunikacji z Twoją wnuczką. Popularną i lubianą książką jest „Jak mówić do nastolatków, żeby nas słuchały, jak słuchać, żeby z nami rozmawiały” autorstwa Adele Faber i Elaine Mazlish. Wiele ciekawych informacji znajdziesz też w poradniku „Nastolatki. Kiedy kończy się wychowanie?” Juul Jesper. Nie musisz ograniczać się do pozycji książkowych, wiele rad i wskazówek znajdziesz na blogach oraz forach dla rodziców nastolatków. Wiedza ta na pewno usprawni komunikację z Twoją wnuczką. Gdy ostatnio podwoziłem mojego 15 ­- letniego wnuka do kina poczułem od niego wyraźną woń papierosów. Jestem tym bardzo zmartwiony i chcę przeprowadzić poważną rozmowę z wnukiem przy najbliższej okazji. Mam jednak dylemat, czy powinienem mówić o tym incydencie rodzicom chłopca. Palenie osób w coraz młodszym wieku, jest ogromnym problemem w dzisiejszych czasach. Dobrze przygotuj się do rozmowy ze swoim wnukiem. Uświadom mu wpływ papierosów na zdrowie oraz wynikające z tego nałogu negatywy - brzydki oddech, ziemista cera, spadek kondycji, ogromne finansowe koszty i tym podobne. Decyzja, czy porozmawiać o problemie z rodzicami jest trudna i może nadwyrężyć zaufanie wnuka do Twojej osoby. Powiedz wnukowi, że dajesz mu szansę na zaprzestanie palenia i będziesz go w tym wspierać. Często palenie w młodym wieku wynika z presji znajomych, zaproponuj mu więc rozwiązania jak tej presji się oprzeć. Szczerze powiedz mu także, że jeżeli nie zerwie z nałogiem, będziesz musiał poinformować o tym jego rodziców. Kochasz go i nie chcesz, aby miał kłopoty, ale jego zdrowie jest dla Ciebie priorytetem. Mój wnuk jest ostatnio bardzo przygnębiony, podejrzewam że jest to spowodowane nieodwzajemnioną miłością. Czy powinienem z nim o tym porozmawiać, czy lepiej poczekać, aż sam o tym zapomni? Ignorowanie problemów młodzieży nigdy nie jest dobrym rozwiązaniem. Często uważamy, że nie powinniśmy się wtrącać i naruszać prywatności dzieci. Młodzieńcze miłostki wydają nam się banalne i wierzymy, że złamane serce samo się uleczy. Niestety nie zawsze tak jest i problemy sercowe mogą skończyć się tragicznie. Nastolatek może także mieć przez to problemy z nauką, porzucić swoje hobby, czy popaść w depresję. Dlatego zawsze bądź blisko swojego wnuka. Powiedz, że zauważyłeś zmianę w jego zachowaniu, zapytaj czy chciałby o tym porozmawiać. Zapewnij go, że chętnie go wysłuchasz, a jego problemy są dla Ciebie bardzo ważne. Nawet jeżeli nie otworzy się od razu, jest duża szansa, że wkrótce sam zwróci się z tym do Ciebie. Zobacz także podobne artykuły:
.
  • q7b9wsju33.pages.dev/278
  • q7b9wsju33.pages.dev/995
  • q7b9wsju33.pages.dev/802
  • q7b9wsju33.pages.dev/879
  • q7b9wsju33.pages.dev/96
  • q7b9wsju33.pages.dev/980
  • q7b9wsju33.pages.dev/498
  • q7b9wsju33.pages.dev/231
  • q7b9wsju33.pages.dev/668
  • q7b9wsju33.pages.dev/811
  • q7b9wsju33.pages.dev/488
  • q7b9wsju33.pages.dev/627
  • q7b9wsju33.pages.dev/393
  • q7b9wsju33.pages.dev/441
  • q7b9wsju33.pages.dev/543
  • co zrobić z kłamiącym nastolatkiem